Κυρίες και Κύριοι,
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών,
Σας ευχαριστώ για την ευγενική πρόσκλησή σας να παρουσιάσω τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την ανάπτυξη στη φετινή οικονομική διάσκεψη της Ένωσής σας.
Θα προσπαθήσω να ανταποδώσω την ευγένεια.
Θα είμαι, απέναντί σας, ειλικρινής και σαφής.
Έτσι ώστε να γνωρίζετε τι μπορείτε να περιμένετε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Έχουμε πλήρη συναίσθηση της σοβαρότητας των στιγμών. Και, γι’ αυτό, έχουμε υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στο λαό και τον τόπο.
Έχουμε τη θέληση, αλλά και τη γνώση να βγάλουμε την Ελλάδα από την κρίση.
Αμοιβαία ενισχυόμενες προτεραιότητές μας είναι:
η οικονομική σταθεροποίηση της χώρας,
η κινητοποίηση του παραγωγικού δυναμικού της για την ανάκαμψη, και
η εμπέδωση αισθήματος κοινωνικής ασφάλειας και δικαιοσύνης στον ελληνικό λαό.
Ισχυρές δεσμεύσεις μας είναι:
Να βγάλουμε το λαό από την περιπέτεια του Μνημονίου.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η επιλογή της οικονομικής, κοινωνικής, αλλά και γεωπολιτικής, ασφάλειας και σταθερότητας.
Να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τη γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας.
Από ανενεργό εθνικό κεφάλαιο να τη μετατρέψουμε σε ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.
Σε συντονισμό με κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου. Αλλά όχι μόνον.
Γιατί η λιτότητα βλάπτει τον κόσμο της εργασίας συνολικά και ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας του.
Γι’ αυτό. Σε συντονισμό και μ’ εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις του Βορρά που εναντιώνονται στη λιτότητα, θα εργαστούμε για τον άμεσο τερματισμό της.
Και για την αναπτυξιακή αναζωογόνηση της Ευρωζώνης.
Για τον απεγκλωβισμό της από το νεοφιλελεύθερο δογματισμό.
Και θα μετατρέψουμε την Ελλάδα από εντολοδόχο αποφάσεων τρίτων, σε πολιτικά ισότιμο εταίρο και ουσιαστικό συμμέτοχο στη διαμόρφωση των ευρωπαϊκών εξελίξεων.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιδιώκει την κυβέρνηση, με στόχο να αποκαταστήσει τη σταθερότητα και την ασφάλεια. Σε όλες τις εκφάνσεις τους.
Παρά τη διαρκή προσπάθεια των πολιτικών μας αντιπάλων, παίζοντας με τις λέξεις, να διαμορφώσουν αμφιβολίες για τις προθέσεις μας, είναι νομίζω άδικος κόπος.
Όλοι σε αυτόν το τόπο γνωρίζουν και καταλαβαίνουν ότι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μνημόνιο είναι δυο έννοιες ασύμβατες.
Άλλωστε το μνημόνιο θα τελειώσει το ίδιο το βράδυ των εκλογών που ο λαός μας θα δώσει μια μεγάλη πλειοψηφία και μια καθαρή εντολή σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας.
Το μεγάλο ερώτημα για όλους είναι : ποιο είναι το σχέδιο για τη μεταμνημονιακή εποχή.
Και εκεί πρέπει να ανοίξει η συζήτηση. Όλα τα άλλα είναι επικοινωνιακά παιχνίδια όλων εκείνων που δεν έχουν ούτε την ικανότητα αλλά ούτε και τη τόλμη να σχεδιάσουν το αύριο, γιατί μοναδικό τους σχέδιο είναι οι εντολές της τρόικα και μοναδικό ουσιαστικό που γνωρίζουν να τοποθετούν δίπλα στη λέξη μνημόνιο είναι η εφαρμογή.
Και μάλιστα τυφλή και πειθήνια εφαρμογή.
Ας μιλήσουμε όμως εδώ για την ουσία και όχι για την επικοινωνία.
Το σχέδιό μας για τη μεταμνημονιακή εποχή περιλαμβάνει πέντε μεγάλες, άμεσες πρωτοβουλίες, με στόχο την αποκατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας.
Αντικατάσταση, με νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή, του καταστροφικού Μνημόνιο με ένα Εθνικό Σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου.
Και ταυτόχρονα έναρξη της αληθινής σκληρής και δύσκολης διαπραγμάτευσης για τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Δημοσιονομική σταθεροποίηση με κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.
Στόχος μας να επικεντρωθούμε στην αύξηση των δημόσιων εσόδων τα οποία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υστερούν έναντι του μέσου όρου της Ευρωζώνης κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες.
Είναι 41% του ΑΕΠ στην Ελλάδα και 45% στην Ευρωζώνη.
Η πολιτική επιλογή μας για σταθεροποίηση μέσω των δημόσιων εσόδων είναι στον αντίποδα του Μνημονίου.
Το οποίο εστιάζει τη δημοσιονομική σταθεροποίηση στην υφεσιακή μείωση των δημόσιων δαπανών.
Και διαρκώς αποτυγχάνει ξανά και ξανά.
Διαμόρφωση ενός σταθερού εργασιακού και φορολογικού πλαισίου.
Είμαστε αντίθετοι στην απαξίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου.
Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να αμείβεται με δίκαιο τρόπο.
Έτσι ώστε να είναι αρωγός και συμμέτοχος, από κοινού με τους παραγωγικούς επιχειρηματίες στην εθνική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του τόπου.
Στην κατεύθυνση αυτή, θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στο επίπεδο της 31ης Δεκεμβρίου 2011.
Δηλαδή, ανεξαρτήτως ηλικίας, στα €751 μεικτά – για να μην μπερδευτεί και σήμερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που δε γνωρίζει πότε αποφασίστηκε η μείωσή του.
Θα επαναφέρουμε, επίσης, το ευρωπαϊκό κεκτημένο για τις συλλογικές συμβάσεις και την επεκτασιμότητά τους.
Όπως, επίσης, και το θεσμό της μετενέργειας.
Η στρατηγική μας υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, πιστεύουμε βαθιά ότι δε θα ζημιώσει αλλά μακροπρόθεσμα, θα βοηθήσει και τον επιχειρηματικό κόσμο.
Γιατί η στρατηγική μας είναι η μόνη που μπορεί να επανεκκινήσει την οικονομία και άρα να ξαναφέρει την ανάπτυξη.
Και η υγιής επιχειρηματικότητα μπορεί να επωφεληθεί μόνο από ένα περιβάλλον ανάπτυξης και όχι από την επιστροφή στο εργασιακό μεσαίωνα, όχι από τη προσαρμογή του μοντέλου εργασίας σε αυτό που συναντά κανείς σε τριτοκοσμικές χώρες.
Διάβασα, εξάλλου, τις θέσεις της Ένωσής σας για την οικονομία, τις οποίες παρουσίασε, πριν από λίγες μέρες, ο Πρόεδρός σας, ο κύριος Αποστολόπουλος.
Χαίρομαι γιατί συμφωνούμε ότι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας δεν οφείλεται στο μισθολογικό κόστος.
Αντιθέτως είναι αρκετοί οι παράγοντες που την επηρεάζουν.
Ένα από αυτούς είναι και το άδικο και ασταθές φορολογικό σύστημα.
Εμείς έχουμε προτείνει ένα νέο φορολογικό σύστημα.
Δίκαιο, απλό, σταθερό και αποτελεσματικό που θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα από τα νομικά πρόσωπα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στο μέσο όρο της Ευρωζώνης.
Σας υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013, αυτά τα έσοδα θα κινηθούν στο €1,6 δις. Δηλαδή, στο 0,8% του ΑΕΠ. Όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2,3% του ΑΕΠ.
4. Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη καταπολέμηση της ανεργίας.
Φίλες και φίλοι ο νέος εθνικός μας στόχος, δε μπορεί να είναι άλλος από το να ξανακερδίσουμε την εργασία στο τόπο μας.
Ο εκτροχιασμός της ανεργίας στο επίπεδο του ενός τρίτου του εργατικού δυναμικού, καταρρίπτοντας μάλιστα κάθε μήνα πανευρωπαϊκά ρεκόρ, δεν αποτελεί απλώς πρόβλημα οικονομικό και κοινωνικό.
Είναι πρόβλημα υπαρξιακό.
Είναι πρόβλημα εθνικό.
Γι’ αυτό σκοπεύουμε να προχωρήσουμε σε δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης.
Όχι για να εκτοπίσουμε τις ιδιωτικές. Αλλά για να τις ενθαρρύνουμε.
Είναι, άλλωστε, γνωστό, ότι με την οικονομία σε βαθειά και παρατεταμένη ύφεση, αλλά και σε παγίδα ρευστότητας, μόνον ο δημόσιος τομέας μπορεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος να την ανατάξει.
Και ότι, σ’ αυτήν την περίπτωση, οι δημόσιες επενδύσεις προκαλούν crowding-in. Και όχι crowding-out, όπως λένε οι ορθόδοξοι οικονομολόγοι.
Παράλληλα, θα προχωρήσουμε και σε όλες τις αναγκαίες θεσμικές και άλλες πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα της οικονομίας.
Και για να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας βραχυπρόθεσμα. Αλλά, κυρίως, για να στηρίξουμε κοινωνικές ομάδες υψηλού κινδύνου, ως ανάχωμα στην ανθρωπιστική κρίση που προκαλεί η μνημονιακή λιτότητα.
Υπενθυμίζουμε ότι στη Γαλλία, ο κοινωνικός τομέας της οικονομίας αγγίζει σχεδόν το 20% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας, ενώ στην Ελλάδα λιγότερο από 3%.
Αλλά η μάχη για την ανάσχεση της ανεργίας, για τη διασφάλιση της μη αντιστρέψιμης καθοδικής τάσης της, η μάχη για την αύξηση της απασχόλησης, δεν θα είναι νικηφόρα, χωρίς την άμεση κινητοποίηση του συνόλου του παραγωγικού δυναμικού της χώρας.
Γιατί χωρίς την αποφασιστική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας η ανεργία δεν μπορεί να ηττηθεί.
Παρατήρησα, κύριε Πρόεδρε, ότι η Ένωσή σας έχει υιοθετήσει το σύνθημα του «πατριωτικού επιχειρείν», όπως το ονομάσατε.
Το οποίο και συνοψίσατε στο τρίπτυχο των επιλογών: «μένουμε στην Ελλάδα», «δημιουργούμε απασχόληση στην Ελλάδα», «δημιουργούμε πλούτο στην Ελλάδα».
Μπορώ να εικάσω, λοιπόν, ότι συμφωνούμε πως είναι πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον όλων μας, να συστρατευτούμε τώρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Σας διαβεβαιώνουμε, κύριε Πρόεδρε, ότι εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, θα διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων.
Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο.
Όχι την πειρατική πρωτοβουλία που έρχεται να λεηλατήσει τους λιγοστούς πόρους μιας ασθενούς οικονομίας.
Αλλά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας των παραγωγικών επενδύσεων που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και υψηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με σεβασμό στους εργασιακούς και περιβαλλοντικούς νόμους.
Σας διαβεβαιώνουμε λοιπόν ότι θα σταθούμε αρωγοί στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Σας διαβεβαιώνουμε, όμως, ταυτόχρονα και με την ίδια ένταση ότι θα δώσουμε τέλος στην ψευδώνυμη ιδιωτική πρωτοβουλία των αποκρατικοποιήσεων.
Που είναι ο πνεύμονας της κρατικοδίαιτης διαπλοκής.
Αυτή η φάμπρικα θα κλείσει.
Και επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, μία επισήμανση, η οποία, βεβαίως, δεν αφορά εσάς ή τα μέλη σας:
Δυστυχώς, μόνον σ’ αυτό το οριακό σημείο για τη χώρα, έγινε αντιληπτό σχεδόν απ’ όλους -με τη θλιβερή, ίσως, εξαίρεση μιας διαρκώς συρρικνούμενης μειοψηφίας ιδιοτελών και άλλων νεοφιλελεύθερων κεκρακτών - ‘ότι η ολοένα αυξανόμενη ανεργία και η διευρυνόμενη φτώχεια, συνιστούν επενδυτικό κίνδυνο και όχι επενδυτικό κίνητρο.
Αποκατάσταση και διεύρυνση των θεσμών κοινωνικής προστασίας.
Στόχος μας είναι να παράσχουμε ασφάλεια στους πολίτες έναντι των βασικών κοινωνικών κινδύνων.
Το κοινωνικό κράτος είναι παραγωγικός συντελεστής, ενισχυτικός της σταθερότητας και της ανάπτυξης.
Το κοινωνικό κράτος διευκολύνει τους οικονομικούς παράγοντες να αναλάβουν επιχειρηματικούς κινδύνους, τους οποίους διαφορετικά δεν θα αναλάμβαναν.
Με αυτή τη θέση του, που δημοσίευσε το 1995, έγινε ευρύτερα γνωστός στην ακαδημαϊκή κοινότητα, ο γερμανός οικονομολόγος και επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών στο Μόναχο Ifo, Χανς Βέρνερ Ζιν.
Στην κοινή γνώμη της Ελλάδας, όμως, έχει γίνει γνωστός από τις κατά καιρούς πύρινες δηλώσεις του υπέρ της εκδίωξης ή και της οικειοθελούς αποχώρησης της χώρας μας από την Ευρωζώνη.
Το κράτος-πρόνοιας είναι, συνεπώς, συστατικό στοιχείο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Δεν είναι εμπόδιο.
Και όπως έχουν δείξει μεταγενέστερες εμπειρικές μελέτες, οι μικρές, ανοιχτές και ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρώπης, όπως το Βέλγιο, η Αυστρία και η Ολλανδία, έχουν υψηλές δημόσιες δαπάνες και ανεπτυγμένη κοινωνική προστασία.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως αυτές οι χώρες, μαζί με τις σκανδιναβικές καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην κατάταξη της Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας για το 2012-2013 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Σας παρουσίασα τους πέντε άμεσες πρωτοβουλίες της μεταμνημονιακής κυβέρνησης που θα συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, προκειμένουνα αποκαταστήσουμε την οικονομική και κοινωνική σταθερότητας.
Τώρα επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για ένα εξίσου θέμα ουσίας και όχι επικοινωνίας.
Για το πώς πως σχεδιάζουμε να καταφέρουμε τη πολυπόθητη ανάπτυξη.
Ο απεγκλωβισμός της χώρας από το καταστροφικό Μνημόνιο πρέπει να συνοδευτεί με τρεις κρίσιμες επιλογές για τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Ι) Τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.
Πρώτιστος στόχος μας είναι να καταργήσουμε το πελατειακό κράτος.
Εμείς μπορούμε να το κάνουμε.
Γιατί ούτε το σχεδιάσαμε ούτε και το στελεχώσαμε.
Και θα προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη.
Θέλουμε μια δημόσια διοίκηση διαφανή και αντιγραφειοκρατική.
Φιλική προς τον πολίτη και την υγιή και παραγωγική ιδιωτική επιχειρηματικότητα.
Γιατί μια δημόσια διοίκηση λειτουργική και αποτελεσματική, απαλλαγμένη από τον πολιτικό έλεγχο, θα συμβάλει στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Θα αποδεσμεύσει την ιδιωτική οικονομία.
Και θα επαναφέρει μια νέα κοινωνική ισορροπία.
Ακούσαμε, προχθές, στο συνέδριο του Economist, τον κύριο Πρωθυπουργό, να μιλά για την εκδίωξη «15.000 ακατάλληλων» υπαλλήλους από το Δημόσιο.
Και αναρωτιόμαστε:
Πότε και με ποια κριτήρια αξιολογήθηκαν τόσοι πολλοί, ότι είναι ακατάλληλοι για το Δημόσιο.
Ακατάλληλους, διόριζαν, τόσα χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ;
Αλλά, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι, οι απολύσεις δεν ακυρώνουν την κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης.
Γι’ αυτό δεν χτυπούν το κακό στη ρίζα του.
Και δεν είναι μεταρρύθμιση.
Είναι καταστρατήγηση του Συντάγματος και υποταγή στον παραλογισμό των δανειστών.
ΙΙ) Ο αναπροσανατολισμός των διαθέσιμων εργαλείων δημόσιας πολιτικής και η ένταξη στον περιφερειακό σχεδιασμό νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Επειδή το αναπτυξιακό πρότυπο του παρελθόντος κατέρρευσε με τους μύθους που το περιέβαλαν.
Επειδή ούτε θέλουμε ούτε και μπορούμε να γυρίσουμε στο 2009.
Η δική μας πολιτική επιλογή είναι ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα δικαιοσύνης και αειφορίας.
Οι νέες αναπτυξιακές δυνατότητες θα προκύψουν από συντεταγμένες παρεμβάσεις στους παραγωγικούς τομείς.
Στη γεωργία και τη μεταποίηση, όπου υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες παραγωγικής αναβάθμισης τους.
Παρεμβάσεις οι οποίες θα συναρθρώνονται στο εθνικό σχέδιο για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Προϋποθέτουν, όμως, τον επανασχεδιασμό των δημόσιων έργων, με την απομάκρυνση από τη λογική των φαραωνικών και πολυδάπανων έργων.
Έχουμε ανάγκη από μικρά και ευέλικτα έργα υποδομής, που αρμόζουν στην ανανέωση του παραγωγικού δυναμικού της οικονομίας.
ΙΙΙ) Η αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Η μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» υπολόγισε πρόσφατα το ετήσιο οικονομικό κόστος της διαφθοράς για τη χώρα μας στα €14 δις.
Και όσο μεγαλύτερο το οικονομικό αντικείμενο της διαφθοράς τόσο στενότερη η συσχέτισή της με τη διαπλοκή.
Αλλά η ουσία δεν βρίσκεται στην παράθεση στεγνών αριθμών.
Η ουσία βρίσκεται στην παράθεση καθημερινών εμπειριών.
Η διαπλοκή λειτουργεί ως καρτέλ, σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο.
Νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια.
Νοθεύει τους κανόνες της αγοράς.
Αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες.
Και παρεμποδίζει την ανάπτυξη.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας, σ’ αυτήν την αίθουσα, την έχετε βρει μπροστά σας.
Η απελευθέρωση της οικονομίας από τη διαπλοκή και η μείωση στο ενεργειακό κόστος που θα επιφέρει, θα αντισταθμίσει για τις επιχειρήσεις στο συνολικό κόστος παραγωγής την αύξηση του εργατικού κόστους από την αδιαπραγμάτευτη επιλογή μας να επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα €751 μεικτά.
Γιατί, πράγματι, το ενεργειακό κόστος έχει γίνει δυσβάστακτο.
Κατά την τελευταία πενταετία, το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες αυξήθηκε κατά 60%.
Ενώ παράλληλα αυξήθηκε και το τέλος ΑΠΕ.
Το κόστος τηςενέργειας αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και το 50% του συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας, υπερβαίνοντας το εργατικό κόστος.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Είμαστε αποφασισμένοι να διευκολύνουμε την ανάδειξη μιας νέας επιχειρηματικότητας.
Εστιασμένης στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, για στην αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.
Ο τόπος μας διαθέτει ανθρώπινο κεφάλαιο υψηλής ποιότητας.
Ένας στους δύο νέους από 23 έως 35 ετών είναι πτυχιούχος ΑΕΙ.
Σήμερα το Μνημόνιο τους εξοστρακίζει στις χώρες των δανειστών – και όχι μόνο.
Η ανάγνωση των πρόσφατων στοιχείων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για τη μετανάστευση των νέων επιστημόνων αποκαλύπτει το διαρκές έγκλημα σε βάρος του τόπου, που διαπράττουν, εξίσου και εξ’ αδιαιρέτου, οι εμπνευστές και οι διεκπεραιωτές του Μνημονίου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, από το 2010, περίπου 120.000 Έλληνες επιστήμονες, με πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά, έχουν μεταναστεύσει σε 70 χώρες του κόσμου.
Και βρίσκονται εκεί και δίνουν τις υπηρεσίες τους για την ανάπτυξη των χωρών υποδοχής τους.
Έτσι προετοιμάζει την ανάπτυξη αυτού του τόπου η συγκυβέρνηση Σαμαρά. Την οποία, μάλιστα, διαρκώς βλέπει και προ των πυλών.
Για εμάς, η διαθεσιμότητα ενός μορφωμένου, αστικού εργατικού δυναμικού, προσανατολίζει αντίστοιχα και την αναζήτηση νέων δυναμικών κλάδων παραγωγικής εξειδίκευσης και επιχειρηματικής δραστηριοποίησης.
Για τη διαμόρφωση νέων συγκριτικών πλεονεκτημάτων, σε συγκεκριμένες αγορές υψηλής εξειδίκευσης, ποιότητας και προστιθέμενης αξίας.
Με τη στροφή της γεωργίας σε νέα ποιοτικά προϊόντα υψηλής τεχνολογικής καινοτομίας.
Με την επέκταση της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας στη μεταποίηση σε αγαθά υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας.
Με την ενίσχυση των διακλαδικών διασυνδέσεων που δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για υποκατάσταση των εισαγωγών. Αλλά και την ισχυροποίηση των σχετικών παραγωγικών και τεχνολογικών δικτύων.
Οι ΑΠΕ είναι ένα παράδειγμα.
Ένα άλλο είναι το δίκτυο γεωργίας και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων.
Όπως, επίσης, και η ενίσχυση της παραγωγής ενέργειας, σε συνδυασμό τόσο με την παραγωγή πάνελ από τα ελληνικά εργοστάσια, τα οποία ήδη υπάρχουν όσο και με τη δημιουργία νέων ενδιάμεσων κλάδων που εμπλέκονται με το τομέα αυτό.
Με την ενίσχυση του αφανούς τομέα των νέων τεχνολογιών, που σήμερα αντιστοιχεί στο 1% του ΑΕΠ.
Με την ενίσχυση της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας σε όλους τους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας.
Με την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Με την υψηλής αρχιτεκτονικής και αισθητικής αξίας ανάπλαση αστικών περιοχών και ιδιαίτερα των κέντρων πόλεων.
Αλλά, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η διεθνής εξειδίκευση της χώρας είναι δύσκολο ν’ αλλάξει βραχυπρόθεσμα στο πλαίσιο της ανοικτής οικονομίας που εκπορεύεται από τις διεθνείς δεσμεύσεις της.
Συνεπώς τα σημερινά συγκριτικά πλεονεκτήματά μας εστιάζονται στη ναυτιλία, τον τουρισμό και τις εξαγωγές αγροτικών και μεταποιητικών προϊόντων.
Είναι αυτονόητο ότι θα τα υποστηρίξουμε.
Και στο σημείο αυτό, δεν μπορώ παρά να σχολιάσω τον κύριο Πρωθυπουργό, ο οποίος, συνηθίζει να σωπαίνει ενώπιον της τρόικας και να ξαναβρίσκει τη φωνή του όταν εκείνη αποχωρεί από την Ελλάδα.
Τον άκουσα, λοιπόν, να ξαναμιλάει για μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Γενικώς και αορίστως. Και κατόπιν εορτής γιατί έχει ήδη ξεκινήσει η τουριστική περίοδος.
Εμείς δεν ζητάμε απλώς μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση.
Ζητάμε την άμεση επαναφορά του στο 13%, για να ανακοπεί η εξελισσόμενη καταστροφή ενός ολόκληρου κλάδου και η αυτοϋπονόμευση ενός σημαντικού συγκριτικού πλεονεκτήματος της χώρας μας: Του τουρισμού.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Ολοκληρώνω την ομιλία μου με μία παρατήρηση για την παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
Εμείς θέλουμε ανακεφαλαιοποιημένο και υγιές τραπεζικό σύστημα υπο κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο.
Τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτικό εργαλείο της ανασυγκρότησης της χώρας.
Αλλά, η κυβέρνηση είναι υπόλογη.
Γιατί καθυστέρησε την ανακεφαλαιοποίηση.
Και γιατί υποσκάπτει την αξιοπιστία της.
Γιατί αποσυνδέει την ανακεφαλαιοποίηση από τη βιώσιμη ρύθμιση των κόκκινων δανείων.
Τα οποία, με την ύφεση που συνεχίζεται, αυξάνονται και πληθύνονται.
Ο οίκος Moody’sεκτιμά ότι, στο τέλος του 2013, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα φτάσουν στο 30% των συνολικών δανείων.
Κι αν σε αυτά προστεθούν και τα αναδιαρθρωμένα, τότε το ποσοστό εκτινάσσεται στο 40%.
Δηλαδή, 4 στα 10 δάνεια.
Πρόκειται για ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του τραπεζικού συστήματος, της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αλλά η κυβέρνηση κάνει ότι δεν βλέπει.
Και μόλις πριν από δύο ημέρες, ανακοίνωσε μετά βαΐων και κλάδων, τη ρύθμιση των ενήμερων και ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων.
Λες και το πρόβλημα είναι τα ενήμερα δάνεια.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει τους δανειολήπτες.
Και παρατείνει επικίνδυνα ένα κατά συνθήκη ψεύδος για την ποιότητα του ενεργητικού των τραπεζών.
Αργά ή γρήγορα, κυβέρνηση και τρόικα θα αντιληφθούν ότι η μόνη ρεαλιστική, οριστική και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα είναι η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τη «νέα σεισάχθεια».
Δηλαδή, για την διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες όσων δανειοληπτών το εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.
Και τη μερική διαγραφή, αναλογικά με τη μείωση του ονομαστικού εισοδήματος των υπόλοιπων δανειοληπτών, για όλες τις κατηγορίες δανείων.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι έτοιμος να αναλάβει την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα πετύχουμε. Δεν έχουμε, άλλωστε, άλλη επιλογή.
