Παραδοχή αδράνειας και ανοχής
Επομένως το ουσιαστικό ερώτημα που τίθεται, γιατί η κυβέρνηση βάζει το κεφάλι στην άμμο, σαν μια άλλη στρουθοκάμηλος, προκειμένου να μην αντικρίσει αυτή την πραγματικότητα, συνεπικουρούμενη από την τρόϊκα που αρνείται έστω τους μετριασμένους στόχους σύλληψης της φοροδιαφυγής, ενώ ποικίλα ερωτηματικά προκαλούν οι επιθέσεις και οι κινδυνολογίες κυβερνητικών εκπροσώπων σε εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρουν το συγκεκριμένο θέμα ως σημαντική πηγή φορολογικών εσόδων.
Αποδεικτική είναι η απάντηση που έδωσε ο αρμόδιος επίτροπος για θέματα φορολογίας, κ.Σεμέτα σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ.Χουντή για το θέμα των ενδοομιλικών συναλλαγών που πραγματοποιούν οι πολυεθνικές εταιρείες στην Ελλάδα, την 15η Μαΐου 2012 .
Ο κ.Σεμέτα αποκάλυψε «ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για ελέγχους των ελληνικών φορολογικών αρχών στις δεν υπάρχουν στοιχεία για ελέγχους των ελληνικών φορολογικών αρχών στις πολύ συνηθισμένες περιπτώσεις φοροδιαφυγής, μέσω ενδο-ομιλικών συναλλαγών των πολυεθνικών επιχειρήσεων που έχουν θυγατρικές στην Ελλάδα». Ανέφερε συγκεκριμένα ότι: «Τα μόνα στοιχεία που διαθέτει η Επιτροπή χρονολογούνται από το 2007 και είναι αυτά που κοινοποίησε η Ελλάδα στο Κοινό Φόρουμ για τον Καθορισμό των Τιμών Μεταβίβασης (ΚΦΤΜ), μια ομάδα εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής για τις ενδοομιλικές συναλλαγές. Τότε ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας δήλωσε ότι ‘Δεν έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα κυρώσεις (σε επιχειρήσεις) στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σοβαρές σύμφωνα με τη Σύμβαση Διαιτησίας’. Πρόσφατα στοιχεία σχετικά με τις κυρώσεις δεν διαθέτει η Επιτροπή» (Σύμβαση Διαιτησίας: Κώδικας Συμπεριφοράς για τη φορολογία κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων)». Παράλληλα παραδέχθηκε ότι στο μνημόνιο δεν υπάρχει συγκεκριμένη πρόνοια για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού (παρά μόνο μια απλή καταγραφή στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2013), μεταβιβάζοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση να προετοιμάσει τη φορολογική μεταρρύθμιση και να κρίνει την αναγκαιότητα προσαρμογής για τις συγκεκριμένες συναλλαγές.
Προτάσεις αντιμετώπισης
Στο εξωτερικό αντιθέτως, έχοντας παρατηρήσει και αναγνωρίσει τη σοβαρότητα του θέματος, οι αντίστοιχες αρμόδιες αρχές έχουν προχωρήσει στις απαραίτητες θεσμικές και τεχνικές κινήσεις προκειμένου να περιορίσουν την πρακτική των εταιρειών, να αυξήσουν τα φορολογικά τους έσοδα και να διατηρήσουν τις τιμές σε ένα επίπεδο ανεκτό για το μέσο εισόδημα των πολιτών των χωρών τους.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην Αγγλία μέσω της συστηματικής διαδικασίας ελέγχου 90 εταιρειών, τα φορολογικά έσοδα μέσω του περιορισμού του transfer pricing προσεγγίζουν τα 2 δισ.ευρω.
Κατ’ αρχήν για να αντιμετωπισθεί το θέμα πρέπει να υπάρξει η παραδοχή από τους κυβερνώντες για την ύπαρξη του προβλήματος. Δεύτερον, η ανάλογη πολιτική βούληση, κυρίως στην αλλαγή νοοτροπίας προς την κατεύθυνση δίκαιης κατανομής των βαρών και αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου υπέρ των αδύναμων κοινωνικά ομάδων.
Τρίτον, η επαρκής στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών (ΔΟΥ, ΣΔΟΕ και επιτροπή ανταγωνισμού) και η κατάλληλη εκπαίδευση τους, μεταφέροντας την διεθνή εμπειρία προκειμένου να αποκτήσουν την απαραίτητη τεχνογνωσία.
Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου - όπου θα προβλέπονται κρίσιμα ζητήματα όπως η μεθοδολογία των έλεγχων, οι τεχνικές λεπτομέρειες στον καθορισμό αποδεκτών ορίων, η επιβολή και ο χρόνος απόδοσης προστίμων, οι αρμοδιότητες και οι μέθοδοι συνεργασίας εμπλεκόμενων φορέων κ.α. - κρίνεται απαραίτητο βήμα για τον περιορισμό της απώλειας κρίσιμων εσόδων για την ελληνική οικονομία.
Πεδίο δόξης λαμπρό, εάν πράγματι επιθυμεί η κυβέρνηση να αποδείξει τη θέληση της για περιορισμό της φοροδιαφυγής.
Πεδίο πολιτικής χρεωκοπίας, εάν μοναδική έννοια της είναι η προστασία συμφερόντων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η εξόντωση και περιθωριοποίηση των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, η επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Επομένως το ουσιαστικό ερώτημα που τίθεται, γιατί η κυβέρνηση βάζει το κεφάλι στην άμμο, σαν μια άλλη στρουθοκάμηλος, προκειμένου να μην αντικρίσει αυτή την πραγματικότητα, συνεπικουρούμενη από την τρόϊκα που αρνείται έστω τους μετριασμένους στόχους σύλληψης της φοροδιαφυγής, ενώ ποικίλα ερωτηματικά προκαλούν οι επιθέσεις και οι κινδυνολογίες κυβερνητικών εκπροσώπων σε εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρουν το συγκεκριμένο θέμα ως σημαντική πηγή φορολογικών εσόδων.
Αποδεικτική είναι η απάντηση που έδωσε ο αρμόδιος επίτροπος για θέματα φορολογίας, κ.Σεμέτα σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ.Χουντή για το θέμα των ενδοομιλικών συναλλαγών που πραγματοποιούν οι πολυεθνικές εταιρείες στην Ελλάδα, την 15η Μαΐου 2012 .
Ο κ.Σεμέτα αποκάλυψε «ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για ελέγχους των ελληνικών φορολογικών αρχών στις δεν υπάρχουν στοιχεία για ελέγχους των ελληνικών φορολογικών αρχών στις πολύ συνηθισμένες περιπτώσεις φοροδιαφυγής, μέσω ενδο-ομιλικών συναλλαγών των πολυεθνικών επιχειρήσεων που έχουν θυγατρικές στην Ελλάδα». Ανέφερε συγκεκριμένα ότι: «Τα μόνα στοιχεία που διαθέτει η Επιτροπή χρονολογούνται από το 2007 και είναι αυτά που κοινοποίησε η Ελλάδα στο Κοινό Φόρουμ για τον Καθορισμό των Τιμών Μεταβίβασης (ΚΦΤΜ), μια ομάδα εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής για τις ενδοομιλικές συναλλαγές. Τότε ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας δήλωσε ότι ‘Δεν έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα κυρώσεις (σε επιχειρήσεις) στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σοβαρές σύμφωνα με τη Σύμβαση Διαιτησίας’. Πρόσφατα στοιχεία σχετικά με τις κυρώσεις δεν διαθέτει η Επιτροπή» (Σύμβαση Διαιτησίας: Κώδικας Συμπεριφοράς για τη φορολογία κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων)». Παράλληλα παραδέχθηκε ότι στο μνημόνιο δεν υπάρχει συγκεκριμένη πρόνοια για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού (παρά μόνο μια απλή καταγραφή στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2013), μεταβιβάζοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση να προετοιμάσει τη φορολογική μεταρρύθμιση και να κρίνει την αναγκαιότητα προσαρμογής για τις συγκεκριμένες συναλλαγές.
Προτάσεις αντιμετώπισης
Στο εξωτερικό αντιθέτως, έχοντας παρατηρήσει και αναγνωρίσει τη σοβαρότητα του θέματος, οι αντίστοιχες αρμόδιες αρχές έχουν προχωρήσει στις απαραίτητες θεσμικές και τεχνικές κινήσεις προκειμένου να περιορίσουν την πρακτική των εταιρειών, να αυξήσουν τα φορολογικά τους έσοδα και να διατηρήσουν τις τιμές σε ένα επίπεδο ανεκτό για το μέσο εισόδημα των πολιτών των χωρών τους.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην Αγγλία μέσω της συστηματικής διαδικασίας ελέγχου 90 εταιρειών, τα φορολογικά έσοδα μέσω του περιορισμού του transfer pricing προσεγγίζουν τα 2 δισ.ευρω.
Κατ’ αρχήν για να αντιμετωπισθεί το θέμα πρέπει να υπάρξει η παραδοχή από τους κυβερνώντες για την ύπαρξη του προβλήματος. Δεύτερον, η ανάλογη πολιτική βούληση, κυρίως στην αλλαγή νοοτροπίας προς την κατεύθυνση δίκαιης κατανομής των βαρών και αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου υπέρ των αδύναμων κοινωνικά ομάδων.
Τρίτον, η επαρκής στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών (ΔΟΥ, ΣΔΟΕ και επιτροπή ανταγωνισμού) και η κατάλληλη εκπαίδευση τους, μεταφέροντας την διεθνή εμπειρία προκειμένου να αποκτήσουν την απαραίτητη τεχνογνωσία.
Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου - όπου θα προβλέπονται κρίσιμα ζητήματα όπως η μεθοδολογία των έλεγχων, οι τεχνικές λεπτομέρειες στον καθορισμό αποδεκτών ορίων, η επιβολή και ο χρόνος απόδοσης προστίμων, οι αρμοδιότητες και οι μέθοδοι συνεργασίας εμπλεκόμενων φορέων κ.α. - κρίνεται απαραίτητο βήμα για τον περιορισμό της απώλειας κρίσιμων εσόδων για την ελληνική οικονομία.
Πεδίο δόξης λαμπρό, εάν πράγματι επιθυμεί η κυβέρνηση να αποδείξει τη θέληση της για περιορισμό της φοροδιαφυγής.
Πεδίο πολιτικής χρεωκοπίας, εάν μοναδική έννοια της είναι η προστασία συμφερόντων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η εξόντωση και περιθωριοποίηση των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, η επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης.
