ΠΟΕ-ΟΤΑ: Συμπαράσταση στους Κύπριους συναδέλφους

Ημερομηνία: 28/03/2013 14:59

Δελτίο Τύπου της ΠΟΕ-ΟΤΑ

Συμπαράσταση στους Κύπριους συναδέλφους της Σ.Η.ΔΗ.Κ.Ε.Κ.-Π.Ε.Ο.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στη δύσκολη αυτή χρονική περίοδο για τον Ελληνισμό εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της στους Κύπριους εργαζόμενους για την επίθεση που δέχονται και αυτοί από την τρόικα, δήθεν για την σωτηρία της Κυπριακής Οικονομίας.

Για άλλη μια φορά οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδειξαν τις πραγματικές προθέσεις τους και οδηγούν τον Κυπριακό Λαό στην φτώχεια και την εξαθλίωση και την χώρα υποταγμένη και εκβιασμένη.

Οι ευθύνες της Ελληνικής τρικομματικής συγκυβέρνησης μετά το «ΟΧΙ» της Κυπριακής Βουλής είναι τεράστιες, καθώς όλο αυτό το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε δεν βρήκαν να πουν ούτε μια λέξη υποστήριξης στον Κυπριακό Λαό ο οποίος και αυτός, όπως ο Ελληνικός δέχεται μια πρωτοφανή επίθεση εκβιασμών και αποφάσεων που οδηγούν τη χώρα σε καταστροφή.

Και βέβαια οι καθησυχαστικές δηλώσεις τους ότι δεν θα κουρευτούν οι καταθέσεις στην Ελλάδα είναι μόνο για αφελείς και υποταγμένους.

Είναι ξεκάθαρο πως με την έλευση της τρόικας στη χώρα μας πλέον αναμένουμε τον νέο εκβιασμό τους… «ή υλοποιείται τις χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στο Δημόσιο ή θα κουρέψουμε και τις καταθέσεις των Ελλήνων» και τότε οι σωτήρες της Ελληνικής κοινωνίας για το καλό της χώρας θα υποχωρήσουν… μετά από «σκληρές» διαπραγματεύσεις !!!

Η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. δηλώνει ότι αυτό που χρειάζεται «κούρεμα» είναι η αλαζονεία και η ασυδοσία των ισχυρών και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε γιατί είμαστε πολλοί.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στέλνει μήνυμα αγωνιστικής ενότητας και αλληλεγγύης στους συναδέλφους της Σ.Η.ΔΗ.Κ.Ε.Κ.-Π.Ε.Ο. και τους καλεί σε κοινό αγώνα μαζί με όλους τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και την Κύπρο για την ανατροπή των πολιτικών των μνημονίων και της τρόικας. Έναν αγώνα επίπονο και επίμονο για τη σωτηρία των Λαών.

πηγή: Left.gr

Από το ΑΣΕΠ στις ΚΟΙΝΣΕΠ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/03/2013
 

Του Δημήτρη Μπίρμπα*

Ο Νόμος 2190/94 (γνωστός και ως Νόμος Πεπονή) αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες προσπάθειες περιορισμού του πελατειακού κράτους. Οι ατέλειές του και οι δεσμευτικοί, ανορθολογικοί περιορισμοί προσλήψεων, σε Δημόσιο και Δήμους, «επέτρεψαν» την δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων, πολλαπλών μορφών, διαρκούς εκλογικής ομηρείας.
 
Την μονιμοποίησή τους και το υψηλό κόστος της προσπάθησαν να αποτρέψουν, υπό τη σκέπη της νεοφιλελεύθερης μυθολογίας περί 1,5 εκατομμυρίου δημοσίων υπαλλήλων, με τους συνταγματικούς περιορισμούς του 2002. Το νομοθετικό αλαλούμ, η ευνοϊκή Ευρ. Οδηγία 779/97 για τους απασχολούμενους πέραν των 18 μηνών και οι «δεσμεύσεις αποκατάστασης» του νεώτερου Καραμανλή, έφεραν το εκτρωματικό Π.Δ. 164/2004 (Παυλόπουλου), που έδωσε τροφή σε δικαστήρια και πλουτισμό σε εργατολόγους.
 

Ο τομέας της «αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας» που θεσμοθετήθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα δίνει, παρά τις νομοθετικές ατέλειες του, τη δυνατότητα εναλλακτικής απασχόλησης σε δεκάδες χιλιάδες νέους και πολίτες ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ναρκοθετείται εν τη γενέσει του. Ταυτίζεται σκόπιμα με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές απορρύθμισης και διάλυσης του ελάχιστου κοινωνικού κράτους

Η πολυετής εξοικείωση, εν πολλοίς αναγκαστική λόγω του ανορθολογικού περιορισμού των προσλήψεων, των Δήμων με τις by pass διαδικασίες προσλήψεων (μισθώσεις έργου, δίμηνες κ.λπ.), κυρίως μέσω των Δημοτικών Επιχειρήσεων, τους κατέστησε θέλοντας και μη «συνένοχους κοινωνούς» της εκτεταμένης νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης της εργασίας από τα μέσα του ʼ90.
 
Η συντριπτική πλειονότητα των Δημοτικών Συμβουλίων, πάντως, στήριξε τις προσφυγές και την δικαίωση χιλιάδων συμβασιούχων, μέσα από ομόφωνες αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων τους. Άλλωστε, ήταν ο μοναδικός τρόπος άμεσης κάλυψης των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών προσωπικού, μετά τη μεταφορά εκατοντάδων αρμοδιοτήτων, χωρίς τους αναγκαίους πόρους.
 
Αυτό το γαϊτανάκι διέλυσαν Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα με τα Παρατηρητήριά τους. Η νεοφιλελεύθερη μυθολογία του 1,5 εκατομμυρίου εργαζομένων στο Δημόσιο έπεσε με την 1η απογραφή της τρόικα στο 50%. Δηλαδή σε ποσοστά μικρότερα του Μ.Ο. της Ε.Ε. (16,8% έναντι 18%). Η νεοφιλελεύθερη εμμονή όμως του περιορισμού της απασχόλησης στο Δημόσιο, βρήκε στο Μνημόνιο το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθεί.
 
Πιστή στις νεοφιλελεύθερες επιταγές του «ελάχιστου κράτους», η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά, διά στόματος Στυλιανίδη, μπροστά στον «κίνδυνο» συνέχισης των Κοινωνικών Δομών - Προγραμμάτων (λόγω συμβατικών δεσμεύσεων στην Ε.Ε.) και της εργασίας 3.500 ανθρώπων σήμερα στο «Βοήθεια στο σπίτι» και περίπου 2.800 αύριο, σε άλλες προνοιακές δομές των Δήμων, εργαζομένων με πολυετή προσφορά, όχι μόνο δεν τους μονιμοποιεί λόγω Μνημονίου αλλά επιστρατεύει και τον περιορισμό του Μεσοπρόθεσμου για 4.000 προσλήψεις μόνο, Συμβασιούχων κάθε μορφής για όλους τους Δήμους, ετησίως έως το 2016 και τους καλεί να σχηματίσουν ΚΟΙΝΣΕΠ.
 
Έτσι ο τομέας της «αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας» που θεσμοθετήθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα Ν.4019/11 και που δίνει, παρά τις νομοθετικές ατέλειες του, την δυνατότητα εναλλακτικής απασχόλησης, για την κάλυψη οικονομικών και κοινωνικών αναγκών, σε δεκάδες χιλιάδες νέους και πολίτες ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ναρκοθετείται εν τη γενέσει του. Ταυτίζεται σκόπιμα με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές απορρύθμισης και διάλυσης του ελάχιστου κοινωνικού κράτους, που τελευταίο ανάχωμα του αποτελεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
 
Η αναγκαία πάλη, νομοθετικά και κινηματικά, για την αποτροπή αυτής της κατάστασης, ομόφωνη ήταν η καταδίκη της ακόμα κι από την ΚΕΔΕ, θα πρέπει να αποφύγει τη δαιμονοποίηση της μορφής.
 
Η ευκολία γενικών αφορισμών, με την αντίληψη ολοκληρωτικής ταύτισης ή απόρριψης της κυρίαρχης, κάθε φορά, αντίθεσης στην θεσμική διαπάλη, έχει φέρει τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Την ταύτιση της Αριστεράς, στα μάτια της πλειονότητας των πολιτών, με την υπεράσπιση του σημερινού γραφειοκρατικού, διαπλεκόμενου και πελατειακού κράτους, παρόλο που εμείς, και ορθά, ευαγγελιζόμαστε την ανατροπή του.
 
Παρά τη συμφωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις διαπιστώσεις, ιδιαίτερα με τις επιδιώξεις της μνημονιακής κυβέρνησης, του άρθρου του φίλου και σύντροφου Σ. Τζόκα «ΚΟΙΝΣΕΠ η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης» ("Αυγή", 14.3.2013) διαφωνώ:
* Με το βαρύγδουπο «κερκόπορτα ιδιωτικοποίησης», όταν ανοιχτοί είναι οι «λεωφόροι» μέσω του Μεσοπρόθεσμου (απολύσεις, πάγωμα προσλήψεων, 70% μείωση των δαπανών, υπερφορολόγηση, «αξιοποίηση» Δημοτικής Περιουσίας).
* Με την απολυτότητα των απόψεων για μέσο πλήρους ανταποδοτικότητας, όταν ορατός στόχος είναι οι θεσμοθετημένοι ήδη δημόσιοι πόροι (ΑΚΑΓΕ, ΛΑΕΚ).
* Με την άποψη ότι πρόκειται περί ιδιωτικής επιχείρησης, επειδή έτσι την κατατάσσει το μονεταριστικής αντίληψης υπερσυγκεντρωτικό Γενικό Λογιστήριο του Κράτους -ας διαβάσουμε καλύτερα τον νόμο και το καταστατικό τους.
 
Η ευρωπαϊκή (βόρεια, κεντρική και νότια) και η αμερικάνικη (βόρεια και λατινοαμερικάνικη) εμπειρία παρέχουν πλήθος παραδειγμάτων, και αντιφατικών, που χρειάζεται να μελετήσουμε καλύτερα πριν τα θάψουμε. Το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο είναι μεν ατελές αλλά δεν είναι το χειρότερο.
 
Η Κοινωνική Οικονομία, που στην Ελλάδα μεταφράζεται και σε ΚΟΙΝΣΕΠ, αποτελεί με τις παρατηρήσεις που είχαμε πρωτογενώς θέσει στην ψήφιση του νόμου, αλλά κυρίως με τις επεξεργασίες του αντίστοιχου Τμήματος της Επιτροπής Οικονομικού Προγράμματος, κομβικό στοιχείο της εναλλακτικής μας πρότασης για την «Οικονομία των αναγκών», λόγω του συνεταιριστικού, δημοκρατικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα της. Στον κοινωνικό τομέα δε πρέπει να δρα πάντα συμπληρωματικά σε ισχυρές δημόσιες κοινωνικές δομές.
 
Δεν υπάρχουν κίνδυνοι από τη νεοφιλελεύθερη μετάφρασή της; Αναμφίβολα ναι, και πάρα πολλοί. Δεν πρέπει όμως να τους αφήσουμε «αφού παίρνουν τις ιδέες μας και μας τις κάνουν λιώμα» να μας τραβήξουνε «απ' το πόδι βαθιά μέσα στο χώμα» και να εγκλωβιστούμε άλλη μια φορά σε έναν στείρο κρατικισμό - αντικρατικισμό.
 
Ισχυρίζομαι ότι, με δεδομένη την αντίθεσή μας και την πάλη για ανατροπή της επιχειρούμενης κατάργησης των κοινωνικών δομών και της υποχρεωτικής απασχόλησης των εργαζομένων τους μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, ανταγωνιστικά σε ιδιωτικές εταιρείες που θα αναπτυχθούν για να λεηλατήσουν τα 60.000.000 ευρώ του ΑΚΑΓΕ και τα 30.000.000 ευρώ του ΛΑΕΚ σε ετήσια βάση και την όποια άμεση ή έμμεση συνεισφορά των δήμων για τη «Βοήθεια στο σπίτι», οφείλουμε να προδιαγράψουμε τα κριτήρια της σχέσης μας με τις ΚΟΙΝΣΕΠ ως Αυτοδιοικητική Αριστερά.
 
Γιατί αυτή δεν θα περιοριστεί στις καταργούμενες κοινωνικές δομές, αφορά ένα ευρύτατο φάσμα υπηρεσιών που «αγοράζουν» έτσι κι αλλιώς οι δήμοι για την οργάνωσή τους, τον σχεδιασμό και την παραγωγή έργου, τη συμμετοχή τους σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, τις εκδηλώσεις και τις δράσεις τους. Εκτός εάν φαντασιωνόμαστε ότι όλα θα είναι δημόσια - δημοτικά και όλοι δημόσιοι - δημοτικοί υπάλληλοι.
 
Τα κριτήρια για τις ΚΟΙΝΣΕΠ θα μπορούσαν να είναι:
* Οι ΚΟΙΝΣΕΠ να είναι αποτέλεσμα αυτοοργάνωσης - αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων και όχι «επιλογή» συγκρότησης των αιρετών διοικήσεων.
* Να μην αντικαθιστούν υπάρχουσες δημόσιες κοινωνικές δομές αλλά να έχουν μόνο συμπληρωματικό, επικουρικό ρόλο.
* Να μην επιβαρύνουν επιπλέον το τυχόν κόστος για τους πολίτες των υπηρεσιών που ήδη τους παρέχονται.
* Να μην αλλάζουν δυσμενώς τις εργασιακές σχέσεις (ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα) σε όσους εργάζονται ή συνεργάζονται με αυτές.
Είναι σίγουρο ότι δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις έτοιμες, αλλά αξίζει να πειραματιστούμε με όσες μορφές προσιδιάζουν, έστω και προοπτικά, σε «ελεύθερα συνεταιρισμένους παραγωγούς».
Την κοινωνία αυτών άλλωστε μας έχει αφήσει, ως μοναδική περιγραφή του σοσιαλισμού στο έργο του, ο Marx (κριτική στο πρόγραμμα της Gotta).
* O Δημ. Μπίρμπας είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ / Αυτοδιοίκηση

«Το νερό είναι δημόσιο αγαθό»: σύσκεψη αυτοδιοικητικών παρατάξεων

Ημερομηνία: 19/03/2013 12:57 

πηγή: Left.gr

Σήμερα στις 6 μ.μ.: Η Ανοιχτή Πόλη, με τα Τμήματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, σε συνεργασία με την οργάνωση της ΕΥΔΑΠ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, εν όψει της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας πραγματοποιεί σύσκεψη των αυτοδιοικητικών παρατάξεων της Αττικής με θέμα “Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, είναι δημόσιο αγαθό”.

Στόχος της σύσκεψης είναι να διαμορφώσουμε τεκμηριωμένα τη θέση μας   και να συντονίσουμε των αγώνα μας για να αποτρέψουμε την ιδιωτικοποίηση.  

Στη σύσκεψη θα μιλήσουν μεταξύ άλλων :

* Ελένη Πορτάλιου από την Ανοιχτή πόλη.

* Σπύρος Τζόκας συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης.

* Χάρης Κωνσταντάτος από το Τμήμα Περιβάλλοντος.

* Βασίλης Τσόκαλης  συντονιστής της οργάνωσης ΕΥΔΑΠ   ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ


   Τη σύσκεψη θα την συντονίσει  ο Παναγιώτης Σκούτας  μέλος της γραμματείας   του  Τμήματος Αυτοδιοίκησης και της Ανοιχτή πόλης
Σήμερα,  στον Πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης (Μέγαρο Ερμής - Πανεπιστημίου 56, Εμμ. Μπενάκη 9 και Γαμβέτα 1,  1ος όροφος, τηλ. 210-3802055) στις 6.00 μ.μ.

Kτηματολόγιο καταπατητών

 

Σταυρογιάννη Λ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/03/2013

Τίτλους ιδιοκτησίας δωρεάν, χωρίς καμία προϋπόθεση και όρους, για ακίνητα εντός σχεδίου, καταπατημένα, κατά κανόνα, τα οποία στους χάρτες των δασαρχείων δεν έχουν χάσει τον δασικό ή χορτολιβαδικό χαρακτήρα τους, χαρίζει το ΥΠΕΚΑ, μέσω νομοσχεδίου - σκούπα και πρόσχημα την επιτάχυνση των εργασιών εκπόνησης και σύνταξης του Κτηματολογίου. Όπως είναι γνωστό, στο πλαίσιο εκπόνησης του Κτηματολογίου για τα ακίνητα που εμφανίζονται ως δασικά ή χορτολιβαδικά, οι δασικές υπηρεσίες υποχρεούνται να υποβάλουν τίτλους βάσει του μαχητού τεκμηρίου του Δημοσίου στα δάση και τις δασικές εκτάσεις και οι κάτοχοί τους οφείλουν να αποδείξουν με τίτλους ότι τους ανήκουν.

* Αδιακρίτως το Δημόσιο παραιτείται των δικαιωμάτων αν ο ιδιώτης κατέχει το ακίνητο 10 ή 30 χρόνια * Αποσπώνται βασικές αρμοδιότητες των δασικών υπηρεσιών και περιέρχονται στην Κτηματολόγιο Α.Ε.

Η νέα ρύθμιση (άρθρο 8) στο νομοσχέδιο υπό τον τίτλο "Συμπλήρωση τω διατάξεων περί Εθνικού Κτηματολογίου και άλλες διατάξεις", που έδωσε χθες στη δημοσιότητα το ΥΠΕΚΑ, καταργεί τις προϋποθέσεις που έθετε ο προεκλογικός νόμος 312/2003 της τότε ΥΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου για την παραίτηση του Δημοσίου υπέρ ιδιωτών. Αυτές προέβλεπαν ότι το Δημόσιο απεμπολεί τα δικαιώματά του εφόσον το ακίνητο είναι εμβαδού μέχρι 2.000 τ.μ. και για μεγαλύτερο αν υπήρχε μέχρι το τέλος του 2002 κτίσμα που καλύπτει ποσοστό τουλάχιστον 30% του ισχύοντος συντελεστή δόμησης στην περιοχή.
Εφεξής πλέον, για τα εντός σχεδίου ακίνητα "ο νομέας του θεωρείται κύριος έναντι του Δημοσίου εφόσον νέμεται μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού αδιαταράκτως για 10 χρόνια από επαχθή αίτια (π.χ. πώληση), υπέρ του ίδιου ή δικαιοπαρόχου του, που έχει καταρτισθεί και μεταγραφεί μετά την 23.2.1945 ή νέμεται το ακίνητο καλοπίστως και αδιαταράκτως για χρονικό διάστημα 30 ετών...".
Με άλλες διατάξεις αποσπώνται βασικές αρμοδιότητες των δασικών υπηρεσιών κατά την επεξεργασία των δηλώσεων, τη θεώρηση, αλλά και την κύρωση των δασικών χαρτών, οι οποίες περιέρχονται στην Κτηματολόγιο Α.Ε., η οποία αναλαμβάνει και τις υποχρεώσεις των πολεοδομικών υπηρεσιών για την οριοθέτηση των σχεδίων πόλεων σε χρονικό διάστημα τριών μηνών, "σύμφωνα με τα στοιχεία που η ίδια έχει συλλέξει" κατά την κατάρτιση των δασικών χαρτών. Έτσι, αν η Διεύθυνση Δασών μέσα σε πέντε μήνες από την υποβολή του δασικού χάρτη δεν τον επεξεργαστεί και θεωρήσει, η Κτηματολόγιο Α.Ε. αποφασίζει την ανάρτηση και κάνουν την εξής χάρη στις δασικές υπηρεσίες: να υποβάλουν ατελώς αντιρρήσεις κατά του περιεχομένου του δασικού χάρτη! Η Κτηματολόγιο Α.Ε. αναλαμβάνει τη συμπλήρωση και διόρθωση των δασικών χαρτών, τους οποίους αποστέλλει στον γενικό γραμματέα Περιφέρειας για κύρωση στο σύνολό τους εντός 15 ημερών.
Ερωτήματα προκαλεί και η διάταξη η οποία προβλέπει ότι, αν κατά την επεξεργασία της δήλωσης της Διεύθυνσης Δασών διαπιστωθεί ότι εντός γεωτεμαχίου περιλαμβάνονται τμήματα δασικού χαρακτήρα μικρότερα των 100 τ.μ., αποχαρακτηρίζονται.
Κατά τα λοιπά διατηρείται το πλήθος των παρεκκλίσεων από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για την ανάθεση και την εκπόνηση μελετών του Κτηματολογίου, με κριτήρια ανάθεσης που εν πολλοίς καθορίζει η Διοίκηση της Κτηματολόγιο Α.Ε. και άρα δεν ευνοούν τη διαφάνεια, όπως αυτά περιγράφονταν όταν δόθηκε τον Νοέμβριο το σχέδιο νόμου για διαβούλευση (π.χ. καταργείται ο φάκελος της τεχνικής προσφοράς, συμπτύσσονται τα στάδια της διαγωνιστικής διαδικασίας, καταργείται ο μέγιστος αριθμός συμπραττόντων για την ίδια κατηγορία μελέτης, που ήταν τρεις, για τις υπό ανάθεση συμβάσεις εκπόνησης μελετών).
Με άλλη, άσχετη διάταξη, άρθρο 9, δίδεται το δικαίωμα να κτίζονται τα τυφλά οικόπεδα, καθώς κατεδαφίζεται ρύθμιση της τότε ΥΠΕΚΑ Τ. Μπιρμπίλη σε συμμόρφωση με απόφαση του ΣτΕ (αντισυνταγματική η έκδοση οικοδομικής άδειας αν κυρωθεί το δίκτυο κοινόχρηστων χώρων). Εξάλλου η Κτηματολόγιο Α.Ε. αναλαμβάνει την τήρηση των ορίων των Ζωνών Διατήρησης και Ζωνών Προστασίας της ορνιθοπανίδας του δικτύου Νatura 2000, ενώ υπουργική απόφαση θα καθορίζει τα της έκδοσης πιστοποιητικών με την καταβολή ειδικού τέλους για το αν μια έκταση ανήκει στο εν λόγω δίκτυο προστασίας.

 

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

"Ελεύθερες παραλίες για όλους"

Γασπαράκης Μ., Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Τον προβληματισμός αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισης του τείχους που σκοπεύει να δημιουργήσει η κυβέρνηση στο παραλιακό μέτωπο με τη συγκρότηση της Εταιρείας Αττικό Παράκτιο Μέτωπο Α.Ε...

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Παράκτιο Μέτωπο Αττικής: Ιδιωτικό και τσιμεντοποιημένο

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Η συγκρότηση της Εταιρείας Αττικό Παράκτιο Μέτωπο Α.Ε. διάρκειας 50 ετών, και η παρέμβασή της σχεδόν σε 45 χιλιόμετρα ακτογραμμής, από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας του Φαλήρου έως τις καβοκολώνες του αρχαιολογικού χώρου του Σουνίου...

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Θεσσαλονίκη: Η ανομία είναι γένους δεξιού

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Η καταδίκη σε ισόβια δεσμά του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, σε πρώτη ανάγνωση, παραπέμπει στον παραδειγματισμό, όμως νομίζω ότι στην ουσία αποτελεί μια παραχώρηση του συστήματος στη λαϊκή και εν πολλοίς λαϊκίστικη απαίτηση "κάποιοι να πάνε φυλακή".

• ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

• 15/03/2013Kτηματολόγιο καταπατητών
• 13/03/2013Νέα προσφυγή στο ΣτΕ για την παραχώρηση του Ελληνικού στο ΤΑΙΠΕΔ
• 14/03/2013WWF Eλλάς: Δεν είναι λύση, παγιδεύει τη χώρα σε ένα παρωχημένο ενεργειακό - μοντέλο
• 29/05/2009Οργή περιβαλλοντικών οργανώσεων για τη συγχώνευση 29 φορέων διαχείρισης
• 07/12/2012Πρόσθετες παρεκκλίσεις και διευκολύνσεις για την τακτοποίηση αυθαιρέτων
• 10/03/2013Η κατάρ(α) του συμπλέγματος των Εχινάδων νήσων

 

«εσείς του ΣΥΡΙΖΑ είστε αντίθετοι σε κάθε επένδυση»

Παραγωγική ανασυγκρότηση και επίκαιρα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ  

Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/03/2013

Του Νίκου Γεωργακάκη

«εσείς του ΣΥΡΙΖΑ είστε αντίθετοι σε κάθε επένδυση»
(Εν χορώ όλοι οι μνημονιακοί).
Εισαγωγή

Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, όσο ανεβαίνει η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και όσο γίνεται συνείδηση πως μπορεί να προκύψει aκυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται συστηματική προσπάθεια από αντιπάλους, ιδιαίτερα από τις μνημονιακές δυνάμεις, να κατηγορηθεί ότι δεν είναι ικανός να κυβερνήσει τη χώρα, ότι δεν έχει πρόγραμμα, ότι είναι κόμμα αποκλειστικά της άρνησης, αφού π.χ. σε κάθε επενδυτικό σχέδιο λέει όχι.

Σε έργα ΑΠΕ, όπου συνήθως υπάρχει αντίδραση από τοπικές κοινωνίες, δεν λέμε ένα απλό όχι, αλλά προτείνουμε εναλλακτικές λύσεις, αντί αυτού, εκείνο, που συναρτάται με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής, με τη φέρουσα ικανότητα κ.λπ. Διατυπώνουμε γενικότερα προτάσεις που εναρμονίζονται με τα χαρακτηριστικά της περιοχής και βεβαίως επιμένουμε τα όποια επενδυτικά σχέδια να έχουν συζητηθεί με επιστημονικούς φορείς και την τοπική κοινωνία

Δεν είναι λίγες φορές που σε τηλεοπτικά πάνελ κακοπροαίρετοι συνομιλητές απευθύνουν στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ το ερώτημα: “Μα καλά, πέστε μου, ποιο έργο και ποια επένδυση υποστηρίζετε”, εννοώντας βεβαίως ως επενδύσεις κυρίως, τις γνωστές μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών φορέων ενέργειας (π.χ. ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ) ή κοινωφελών φορέων (π.χ. ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) ή μεγάλη δημόσια περιουσία (π.χ. Ελληνικό) που έχουν δεσμευτεί με τα Μνημόνια. Αντί να απολογούνται γιατί σχεδιάζουν ένα τέτοιο ξεπούλημα της χώρας, μας «βγαίνουν» και από πάνω.
Αν εξετάσει κανείς με στοιχειώδη αντικειμενικότητα, τις μέχρι σήμερα τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα σοβαρά ζητήματα και χωρίς προσπάθεια συγκάλυψης ενδεχόμενα κάποιων άστοχων τοποθετήσεων, θα διαπιστώσει ότι, κατά κανόνα, οι παρεμβάσεις μας, ιδιαίτερα σε κεντρικό επίπεδο, διακατέχονται από αίσθημα ευθύνης και αγωνίας για την πορεία της χώρας σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, οικονομικό περιβαλλοντικό. Αντίθετα, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, δεν θα βρει μια πρόταση των τελευταίων κυβερνήσεων που να εμπεριέχει και τους τρεις προαναφερθέντες παράγοντες. Όλες συγκαλύπτονται από μια περίτεχνη νομικού χαρακτήρα περιγραφή, που τις περισσότερες (αν όχι όλες) φορές αγνοούν παντελώς κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα.
Αν εξετάσει κάποιος διαχρονικά τις προτάσεις και παρεμβάσεις της Αριστεράς, θα διαπιστώσει ότι κατά κανόνα είχαν το στοιχείο της τεκμηρίωσης, στον βαθμό βέβαια που αυτό ήταν δυνατόν.

Η σφραγίδα της αριστεράς

Η Αριστερά έχει στις παρακαταθήκες της τη μελέτη - βιβλίο του Δ. Μπάτση “Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα” , πρώτη έκδοση 1947, που σε μια περίοδο δύσκολη και σκοτεινή, όπου τον τόνο έδινε η θεωρία της “ψωροκώσταινας», παρουσίασε τις θέσεις της Αριστεράς για ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Ελλάδα. Ας αναρωτηθούμε αν υπήρχε αντίστοιχη μελέτη και σχέδιο από άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Βεβαίως όχι. Τα όποια οικονομικά προγράμματα επέβαλαν ξένες δυνάμεις ή ισχυρές δυνάμεις της εγχώριας οικονομικής ελίτ σε συνάρτηση με τα δικά τους συμφέροντα.

Αξίζει εδώ για ιστορικούς λόγους να αναφερθούμε στην οικουμενική κυβέρνηση στις αρχές του 1990. Άσχετα με τη γνώμη που έχει ο καθένας για τη σκοπιμότητα συμμετοχής, ή όχι, της Αριστεράς στο συγκεκριμένο κυβερνητικό σχήμα, εκείνο που μπορεί να επισημανθεί είναι πως ο ΣΥΝ λειτούργησε με τρόπο υπεύθυνο, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει σοβαρά ζητήματα, όπως η επίλυση του σοβαρού ζητήματος της εποχής εκείνης, των προβληματικών επιχειρήσεων.

Ιδιαίτερα σ' αυτό το ζήτημα,, παρά το σύντομο χρονικό διάστημα, ο τότε υπουργός αναπληρωτής βιομηχανίας Γρηγόρης Γιάνναρος, προερχόμενος από τον ΣΥΝ, διαμόρφωσε σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων τους, σε κατεύθυνση επιβίωσης όσων επιχειρήσεων μπορούσαν να επιβιώσουν και να μην οδηγηθούν σε λουκέτο.

Άσχετα με την εξέλιξη που υπήρξε στη συνέχεια, όπου η κυβέρνηση Ν.Δ. οδήγησε τις περισσότερες επιχειρήσεις και βιομηχανίες σε κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση, η Αριστερά έδωσε την εποχή εκείνη εξετάσεις. Παρά τη μικρή συμμετοχή της στην κυβέρνηση, έκανε προσπάθεια για προώθηση των γνωστών την εποχή εκείνη δύο μονάδων πολυαιθυλενίου και χρηματοδότηση του έργου της αλουμίνας με το ποσό των 5 δισ. δραχμών.

Αν αυτές οι προσπάθειες των στελεχών τού τότε Συνασπισμού δεν χαρακτηρίζονται ως σοβαρές και υπεύθυνες για τη χώρα, τότε τι είναι; Είναι ευθύνη της Αριστεράς το ότι:
Δεν προχώρησε το τότε περίφημο πετροχημικό συγκρότημα και η μετέπειτα κυβέρνηση κατόρθωσε! το εκπληκτικό, να πουληθεί το 1993-94 ο πλήρης εξοπλισμός των δύο μονάδων σχεδόν ως παλιοσίδερα αντί του ποσού των 13,5 εκατ. δολαρίων, ενώ σε τιμές 1980 είχε στοιχίσει πάνω από 85 εκατ. δολάρια;

* Δεν προχώρησε η μονάδα της αλουμίνας στην περιοχή Θίσβης Βοιωτίας, ενώ ξοδεύτηκαν κάποια δισεκατομμύρια δραχμές για την κατασκευή λιμανιού και την αγορά αντλιών (που και αυτές, όπως με το πετροχημικό, αποθηκεύτηκαν και ουδείς γνωρίζει τι απέγιναν);

* Όλες οι προσπάθειες για εγκατάσταση μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων γίνονται βεβιασμένα και χωρίς ιεράρχηση, προκαλώντας αντιδράσεις των κατοίκων των προς εγκατάσταση των μονάδων περιοχών;

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά του τρόπου με τον οποίο προωθούνται, δυστυχώς, πάντοτε οι όποιες προσπάθειες της εκάστοτε εξουσίας: προχειρότητα, αποσπασματικότητα, απουσία κοινωνικών και περιβαλλοντικών μέτρων.

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ διακρίνονται από υπευθυνότητα και γίνεται προσπάθεια να ανταποκρίνονται σε στοιχειώδεις κανόνες που διέπουν διεθνώς την προώθηση μεγάλων έργων. Οι όποιες ενδεχόμενα άστοχες τοποθετήσεις δεν ανταποκρίνονται στην υπεύθυνη και σοβαρή προσπάθεια που καταβάλλει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για να βγεί η χώρα μας από το επικίνδυνο αδιέξοδο που την έχει οδηγήσει η ανεύθυνη πολιτική των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Ναι, αλλά σήμερα τι κάνει o ΣΥΡΙΖΑ; Δεν αντιτίθεται σε όλα τα επενδυτικά σχέδια;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιτίθεται γενικευμένα σε επενδύσεις όπως τον κατηγορούν. Δεν είναι αυτή η λογική του. Μπορεί να αντιτίθεται σε κάποια ακραία σχέδια, που εκτιμάται ότι έχουν σημαντική περιβαλλοντική επίπτωση. Όμως η λογική του είναι άλλη. Συνήθως, όταν απορρίπτουμε ένα επενδυτικό σχέδιο, κατά κανόνα καταθέτουμε τη δική μας προσέγγιση και πρόταση. Για παράδειγμα, σε έργα ΑΠΕ, όπου συνήθως υπάρχει αντίδραση από τοπικές κοινωνίες, δεν λέμε ένα απλό όχι, αλλά προτείνουμε εναλλακτικές λύσεις, αντί αυτού, εκείνο, που συναρτάται με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής, με τη φέρουσα ικανότητα κ.λπ. Διατυπώνουμε γενικότερα προτάσεις που εναρμονίζονται με τα χαρακτηριστικά της περιοχής και βεβαίως επιμένουμε τα όποια επενδυτικά σχέδια να έχουν συζητηθεί με επιστημονικούς φορείς και την τοπική κοινωνία.

Για τη στάση μας υπάρχουν ντοκουμέντα

Αν ανατρέξει κάποιος στις συζητήσεις των προϋπολογισμών και μελετήσει τα κείμενα των εισηγητών μας (Δραγασάκης, Λαφαζάνης και άλλοι), θα δει ότι δεν στέκονται μόνο σε κριτική αλλά και με συγκεκριμένες αναφορές και προτάσεις τόσο στους κοινωνικούς τομείς (παιδεία, υγεία) όσο και στους παραγωγικούς (π.χ. γεωργία, ναυτιλία, τουρισμός, βιομηχανία, έρευνα κ.λπ.).

Το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (ΠΔΕ) και ο ΣΥΡΙΖΑ

Είναι αδιανόητο να ασκούν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ τα κόμματα της σημερινής τρικομματικής συγκυβέρνησης, ότι δήθεν υπονομεύει την ανάπτυξη, όταν αποδειγμένα υποστηρίζει σθεναρά την ενίσχυση του ΠΔΕ, ενώ τα τελευταία χρόνια οι μνημονιακοί συμβιβασμοί συνεχώς το μειώνουν σε απαράδεκτα επίπεδα.

Είναι αδιανόητο να κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θέλει την ανάπτυξη, όταν με συνέπεια υποστηρίζει την ελληνική βιομηχανία που πλήττεται ή ιδιωτικοποιείται (ΛΑΡΚΟ, ναυπηγεία, χαλυβουργίες, Βιομηχανία Ζάχαρης, Δωδώνη κ.λπ.). Ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει την ανάπτυξη ή η κυβέρνηση που με την ύφεση των μνημονιακών πολιτικών, έχει οδηγήσει σε λουκέτα δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα δεκάδες επιχειρήσεις (Carrefour Village Roadshow, Αffichage Holding, η Ηenderson που «έσπασε» τη συμφωνία με την Ελλάκτωρ, Cushman & Wakefield, Fnac, Plus, Aldi, Singapore Airlines, British Airways κ.ά.) και μάγκες επιχειρηματίες την «έκαναν» κατά εξωτερικό μεριά.

Ιδιαίτερα αξίζει να αναφερθεί κανείς στο εγχείρημα των εργαζομένων στη ΒΙΟ.ΜΕ. που αποτελεί όχι μόνο αναγκαιότητα αλλά και παράδειγμα προς μίμηση, προκειμένου να αναστραφεί η πορεία διάλυσης της παραγωγικής βάσης της χώρας και να αναδειχθούν νέες μορφές παραγωγικής δραστηριότητας, όπως αυτοδιαχειριστικά σχήματα και συνεργατικές συλλογικότητες, που θα συμβάλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Το εγχείρημα αυτό το στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή.

Ας μην επιτίθενται λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ οι εκπρόσωποι της τρόϊκας εσωτερικού με τη λογική «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση».

Η τακτική αυτή θα πέσει στο κενό, θα γίνεται κατανοητή ολοένα και περισσότερο από τον λαό και αυτός θα γυρίσει καθολικά τις πλάτες του στην κυβέρνηση.

Επίλογος - αναπτυξιακή δράση

Την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας την περιέγραψε σε αδρές γραμμές ο πρόεδρός του στη ΔΕΘ. Έδωσε το στίγμα και με βάση το μήνυμα που εξέπεμψε οφείλουμε να προχωρήσουμε με γρήγορους ρυθμούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας αφομοιώσει την ιστορική εμπειρία και με πλήρη επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε ως χώρα συνολικά (οικονομικές και τεχνικές δυσκολίες), θα προχωρήσει στον δρόμο της ανασυγκρότητσης της χώρας με όλες τις δημιουργικές δυνάμεις, αφήνοντας πίσω την αποσπασματική, καιροσκοπική και πάνω απʼ όλα συντηρητική αντίληψη και συμπεριφορά για την ανάπτυξη που χρόνια ταλαιπώρησε τη χώρα. Είναι καιρός να μπει ταφόπλακα στον μέχρι σήμερα καιροσκοπισμό και να λειτουργήσουν κριτήρια ήθους και ικανότητας, που τόσο ανάγκη έχει η χώρα μας.

Έτσι στο πλαίσιο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ με τόλμη θα υπερβεί το πρότυπο ανάπτυξης όλων των προηγούμενων χρόνων που είχε ως αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρήσεων, αγνοώντας κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια.

Με γοργούς ρυθμούς θα γίνει εξειδίκευση τόσο σε κλαδικό και περιφερειακό όσο και σε επίπεδο παραγωγικών συμπλεγμάτων (π.χ. αγροτοδιατροφικό, τουριστικό, ενεργειακό, βιομηχανικό, κατασκευαστικό), με την αξιοποίηση του πλούσιου και έμπειρου επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού που υπάρχει και που δυστυχώς μέχρι σήμερα παραμένει στα όρια των προσωπικών δραστηριοτήτων ή μεταναστεύει στο εξωτερικό απογοητευμένο και γενικότερα όλων των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας μας.

Στη σημερινή παγκόσμια τεχνολογική και παραγωγική αναδιάταξη, με φόντο την προστασία του περιβάλλοντος και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και σε μια στιγμή που όλα στην ελληνική οικονομία γλυστράνε προς το χειρότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινητοποιήσει δυνάμεις απʼ όλο το κοινωνικό και επιστημονικό φάσμα (ειδικοί επιστήμονες από πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο βιομάζας και βιολογικών διεργασιών, τεχνοκράτες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας σε θέματα ενέργειας, χημικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς επίσης και παραγωγοί βασικών γεωργικών προϊόντων), με κύριο στόχο τη συγκροτημένη και όχι αποσπασματική διαμόρφωση προϋποθέσεων για δημιουργία συμπλέγματος βιομηχανίας παραγωγής βιοενέργειας, βιοκαυσίμων και βιοπροϊόντων.

Ήδη, προς την αναπτυξιακή αυτή κατεύθυνση, έχουν γίνει σημαντικά βήματα, με τεκμηριωμένα επί μέρους αναπτυξιακά σχέδια από επιστημονικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ για αρκετές περιοχές της χώρας όπως η περιφέρεια Στερεάς, τα οποία και θα πολλαπλασιαστούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως υπεύθυνη δύναμη της Αριστεράς, δεν κοιτά στο χθες αλλά, κατανοώντας τις σημερινές ιστορικές ευθύνες του δρα ανάλογα για το αύριο, δημιουργώντας αισιοδοξία στον λαό γιατί ο τόπος είναι «ευλογημένος», διαθέτοντας πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα περιλαμβανομένου και του ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να συμβάλει στην αναγέννησή του.

«Λιτότητα... φιλική προς την ανάπτυξη!» ο κεντρικός τίτλος

Τι θα διαβάσουμε στην «Εποχή» της Κυριακής, εκτάκτως αύριο Σάββατο

Ημερομηνία: 15/03/2013 13:56

«Λιτότητα... φιλική προς την ανάπτυξη!» ο κεντρικός τίτλος

Τα θέματα της Εποχής αύριο:


ΠΟΛΙΤΙΚΗ


«Η συμφωνία αναβάλλεται για εύλογο χρόνο» του Π. Κλαυδιανού


«Εκδότες και καναλάρχες πήραν τα όπλα» του Θ. Μιχόπουλου


«Γιατί δεν αποκτήσαμε κουλτούρα διαλόγου» του Χ. Γεωργούλα


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΝΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ: «Πολιτική ανατροπή με λαϊκή παρέμβαση»


«Θεωρίες των "δύο άκρων" με στόχο το μεσαίο χώρο» της Αγγέλικας Σαπουνά


«Η επικίνδυνη φούσκα της "ευρωπαϊκής ΑΟΖ"» του Θ. Παρασκευόπουλου


Ρεπορτάζ ΣΥΡΙΖΑ: Με πολιτική εξόρμηση προς το ιδρυτικό συνέδριο


«Οι άστεγοι ως δείγμα ευημερίας» του Νίκου Τσαγκρή


Για τον Γιάννη Μπανιά: Η παρακαταθήκη ενός αγωνιστή



ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ


«Τρόικα και τραπεζίτες ερίζουν για τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών» του Κώστα Μελά



ΤΟ ΘΕΜΑ


ΤΟ 35ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ: Σαν σε άλλη συγκυρία και χώρα


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ, ΓΙΩΡΓΟ ΓΑΒΡΙΛΗ: «Η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος είναι επιτακτικά αναγκαία»


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΨΑΛΗ: «Έχουμε περάσει στην εποχή της εργατικής παρανομίας»



ΔΙΕΘΝΗ


Ιταλία: Στα αριστερά ή στα δεξιά του πολιτικού τόξου η ανασύνθεση;


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗΣ, ΠΑΟΛΟ ΦΕΡΕΡΟ: «Η ιταλική πολιτική ζωή σε κρίσιμο σταυροδρόμι»


Γερμανία: «Οι αντιευρωπαϊστές πάνε... εκλογές» του Δημήτρη Σμυρναίου από το Βερολίνο



Ισημερινός: Ο εκλογικός θρίαμβος του Κορέα και τα κρίσιμα σταυροδρόμια της κεντροαριστεράς



Βενεζουέλα: Κλίμα πόλωσης προβλέπεται στις εκλογές



Β. Κορέα: Κίνηση ρουά προς το Πεκίνο



Ουγγαρία: Χτύπημα στην καρδιά του κράτους δικαίου



Μάλτα: Νίκη του Εργατικού Κόμματος στις εκλογές




ΚΟΙΝΩΝΙΑ


«Ιθαγένεια, ένας αγώνας που πρέπει να ξαναδώσουμε» της Εμμανουέλας Ραπούση



Να παύσουν οι εκδικητικές διώξεις των 300 απεργών πείνας




Εργατικό ατύχημα η απόπειρα αυτοκτονίας μετά από πίεση του εργοδότη


Γιατροί ερίζουν, ο υπουργός «ανέχεται», με θύματα παιδιά



Κοινή δήλωση πανεπιστημιακών: Η καταστολή δεν είναι απάντηση


Μεσολόγγι: Πολιορκία στο σχέδιο Αθηνά


Λασίθι: Με καταλήψεις και πολύμορφες δράσεις αντιδρούν οι κάτοικοι


Πρόγραμμα Ψυχολογίας ΦΠΨ: Ο συντονισμένος αγώνας νίκησε την «Αθηνά»


19 ΛΟΑΔ οργανώσεις καταγγέλλουν: Τρανσφοβική συμπεριφορά στο υπουργείο Παιδείας


Να αναλάβει τις ευθύνες της η Αττικό Μετρό



Λουκέτο στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσου



Παρουσιάστηκε η ιστοσελίδα της Αλληλεγγύης για όλους



Κώστας Κουρκούτης: Ο ριζοσπάστης και οραματιστής δήμαρχος




ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΝΔΡΕΑ ΜΗΤΣΟΥ: «Αιτία αισιοδοξίας τα νέα παιδιά»


Για την ποιητική συλλογή της Άννας Γρίβα «Οι μέρες που ήμασταν άγριοι»: Εκδορές ονείρου, του Θωμά Τσαλαπάτη


«Η Αθήνα στους δρόμους της κρίσης» για την έκθεση του Βασίλη Μαθιουδάκη



ΘΕΜΑΤΑ


Ανταπόκριση από την Ξάνθη: Μεγαλειώδης διαδήλωση κατά της ομοφοβίας, του σεξισμού και του ρατσισμού, της Δήμητρας Ρωμανού



ΘΕΩΡΙΑ


«Η κρίση από τη μεριά των γυναικών» της Ντίνας Βαΐου



Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:



«Αφρόδιχτα της αριστερής όχθης» από τον Γεράσιμο τον Αλιέα


«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» από τον Κώστα Κρεμμύδα


«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση


Για το βιβλίο γράφει η Μάρη Θεοδοσοπούλου


Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και επιλογή ταινιών που προβάλλει η τηλεόραση, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης


«Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» από την Μαρώ Τριανταφύλλου


Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη


Εικαστικός χάρτης από την Κατερίνα Αναστασίου

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Ίδρυμα Καραμανλής

Κυρίες και κύριοι,

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παρευρεθώ στην εκδήλωση μνήμης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενός ανθρώπου που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική Ελλάδα. 

Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι η Ιστορία δεν γράφεται από πρόσωπα, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά, αλλά από τους λαούς και την πάλη τους.

Ωστόσο, δεν μπορώ να παραγνωρίσω τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν ξεχωριστές προσωπικότητες στη διαπάλη μέσα στις κοινωνίες, στη διαδρομή των εθνών, στην αέναη κίνηση προς τα μπρος.

Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν οι ξεχωριστές προσωπικότητες στην Ιστορία.

Και μια τέτοια ξεχωριστή προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Κάποτε ο Χαρίλαος Φλωράκης, είχε χαρακτηρίσει τον εν ζωή Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως ένα σημαντικό ηγέτη της τάξης του.

Και ξέρετε ο έπαινος από τους πολιτικούς σου αντιπάλους όχι μετά θάνατον, αλλά όσο ακόμα βρίσκεσαι εν ζωή, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τα σημερινά λόγια.

Η απόσταση από τα χρόνια εκείνα, μας βοηθά να προσεγγίσουμε σήμερα με λιγότερες προκαταλήψεις την επίδρασή του Καραμανλή στη σύγχρονη δημοκρατία και στη σύγχρονη Ελλάδα.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο πολιτικός εκείνος που κατάφερε μια σπάνια πολιτική και προσωπική υπέρβαση. Κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες.

Το καθεστώς του διαχωρισμού των ελλήνων σε εθνικόφρονες και μη. Τις πρακτικές των διωγμών, της αστυνομικής ασυδοσίας και της κατάστασης πολιορκίας, που χαρακτήριζαν την Ελλάδα μέχρι το 1974. Με αποκορύφωμα, βέβαια, την εφτάχρονη δικτατορία.

Και η υπέρβαση αυτή, με τεράστια σημασία για τη δημοκρατία και τη χώρα, αποτέλεσε μια γενναία επιλογή, αφού ο ίδιος ήταν ο ηγέτης που αναδείχτηκε μέσα σε κείνο το μετεμφυλιακό πολιτικό, κοινωνικό και δημοκρατικό ημίφως. Αυτήν την υπέρβαση οφείλουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να τη διαφυλάξουμε. 

Και ας μη λησμονούμε ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που υπήρξε επί σειρά ετών το ισχυρό πρόσωπο ενός αυταρχικού καθεστώτος, που είχε οικοδομηθεί μέσα σε διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες που όλοι γνωρίζουμε.

Επιτρέψτε μου, όμως, εδώ μια προσωπική παρένθεση:

Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.

Και μεγάλωσα σε ένα αριστερό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο συχνά οι παλιότεροι διεκτραγωδούσαν τα βάσανα και τους διωγμούς μιας γκρίζας προδικτατορικής  εποχής, που χαρακτηριστικά ονόμαζαν εποχή του καραμανλισμού.  

Οι ίδιοι, όμως,  άνθρωποι, ήταν αυτοί που επίσης χαρακτηριστικά επαναλάμβαναν:

Το 1974 στην Ελλάδα επέστρεψε ένας άλλος Καραμανλής!

Αυτή η απλή και ίσως για κάποιους αφελής κουβέντα, λέει νομίζω πολύ περισσότερα από όσα οι αγιογραφίες και τα υμνολόγια για τον Καραμανλή.  Γιατί παραμένοντας μεν συντηρητικός, υπέρμαχος δηλαδή της διατήρησης και της εμπέδωσης του κοινωνικού καθεστώτος στο οποίο πίστευε και το οποίο για μας είναι καθεστώς συντήρησης και κοινωνικής αδικίας, εντούτοις ο Καραμανλής επέδειξε ταυτόχρονα ευαισθησίες, στις νέες πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες.

Επεδίωξε και κατάφερε να διευρύνει τα όρια της παράταξής του.  Αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες και κυρίως την ιστορική ανάγκη να οικοδομηθεί στη χώρα μια σταθερή δημοκρατική νομιμότητα, που θα προστατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα, θα περιορίζει στο ελάχιστο τους πολιτικούς διαχωρισμούς και θα διασφαλίζει την ομαλή εναλλαγή στην εξουσία.

Από αυτή την άποψη, δεν συνέβαλε μόνο αποφασιστικά να ξεπεραστούν πρακτικές και λογικές άλλων εποχών, που και ο ίδιος είχε υπηρετήσει και μάλιστα πρωταγωνιστικά.  Αλλά ξεπέρασε με μια έννοια και τον ίδιο τον εαυτό του. Κι αυτό είναι, πιστεύω, που καθιστά την προσωπικότητά του ξεχωριστή, ακόμα και για τους αντιπάλους του. 

Ότι κατάφερε η προσφορά του στη χώρα, να ξεπεράσει, σε ορισμένα σημεία, τα όρια της ιδεολογίας του. Ότι συνέβαλλε μαζί με τους ηγέτες των άλλων παρατάξεων στην εμπέδωση της κουλτούρας της ομαλής δημοκρατικής εναλλαγής. Μια κουλτούρα που πρέπει όλοι να διαφυλάξουμε. 

Επιτρέψετε μου να σας εκθέσω  σύντομα κάποιες σκέψεις, χωρίς εννοείται να διεκδικώ την απόλυτη ιστορική αλήθεια. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδείχτηκε ως πολιτικός πρώτης γραμμής σε εκείνα τα χρόνια όπου η πολιτική εξακολουθούσε να διατηρεί στο δυτικό κόσμο μια πολύ μεγαλύτερη από ότι σήμερα, σχετική αυτονομία από οικονομικά κέντρα και συμφέροντα.

Το Κράτος και οι πολιτικές-θεσμικές του λειτουργίες, μαζί με τον κοινοβουλευτισμό αποτελούσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις μέρες μας, το κέντρο παραγωγής των πολιτικών αποφάσεων.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, δεν υπήρξε ποτέ παθητικός αποδέκτης εντολών, ούτε παρατηρητής των συσχετισμών. Διέθετε αξιόλογα πολιτικά προσόντα, χαρακτήρα, προσωπικότητα, κι αυτό που λέμε πολιτικό τσαγανό. Θα του ταίριαζε νομίζω ένας χαρακτηρισμός από πρώτη ματιά παράδοξος:

Ο Καραμανλής υπήρξε Ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του.

Το 1974 δεν δίστασε να προχωρήσει στην αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, εν μέσω της σοβαρότατης εθνικής κρίσης του Κυπριακού. Την περίοδο 1975-1977 δεν δίστασε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούσε καλύτερα το δημόσιο συμφέρον. Είναι δύο μόνο παραδείγματα πολιτικών κινήσεων «απρόβλεπτων», μη αναμενόμενων στις δεδομένες στιγμές, από έναν ηγέτη της ιδεολογίας του. 

Κινήσεων, όμως, αλλαγής της φοράς των πραγμάτων, που ελάχιστοι συντηρητικοί ηγέτες θα τολμούσαν ακόμη και να σκεφτούν στις μέρες μας και που αποδεικνύουν νομίζω αυτό το χαρακτηριστικό, του συντηρητικού ριζοσπαστισμού του.   Ένα  χαρακτηριστικό που γίνεται συν τω χρόνω πιο έντονο, για να καταστεί κυρίαρχο τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όταν η συγκρότησή του Καραμανλή επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την συγκρότηση της νέας ελληνικής δημοκρατικής τάξης.   

Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω κάτι ακόμα, κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα στις μέρες που περνάμε: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε συλλάβει και ενσωματώσει στην πολιτική του διαδρομή ένα κρίσιμο στοιχείο, που αποτελεί και τον πυρήνα άλλωστε της δομικής πολιτικής αντιπαράθεσης σήμερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα:

Είχε συλλάβει πως κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνον από το Δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση.

Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα του Καποδίστρια, του Τρικούπη, του Βενιζέλου, έφερναν τομές πριν απ’ όλα στους θεσμούς και στη διοίκηση. Από το εκπαιδευτικό μέχρι το αγροτικό ζήτημα και από τα θέματα της γλώσσας μέχρι τα μεγάλα έργα και την εκβιομηχάνιση, η βάση κάθε μεγάλης μεταρρύθμισης παρέμενε το κράτος και η δημόσια διοίκηση. Μεταρρυθμίσεις μέσω της ιδιωτικής οικονομίας δεν προέκυψαν ποτέ.

Κι αυτό γιατί αγορά χωρίς δημόσια παρέμβαση δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι αυτό ακριβώς που με απόλυτο και δογματικό τρόπο αναποδογυρίζεται και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα μετά τη δεκαετία του ’90, με τις γνωστές επιπτώσεις πλέον στην τεράστια ανισοκατανομή του πλούτου και στη δομική κρίση των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων.

Ο συντηρητικός πολιτικός Καραμανλής, λοιπόν, είναι μεν συντηρητικός αλλά δεν παύει να είναι πολιτικός. Θέλει να έχει την ευθύνη των πολιτικών επιλογών η πολιτική εξουσία και η δομή ενός συντεταγμένου κοινοβουλευτισμού. Θέλει η πολιτική να έχει τον πρώτο ρόλο, να εξασφαλίζει τη σταθερότητα, και στα πλαίσια αυτά την οριοθέτηση του δημόσιου συμφέροντος απέναντι στα πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα ιδιωτικά συμφέροντα.

Και ακριβώς επειδή ο Καραμανλής είναι πολιτικός που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του καιρού του, η δομή της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μετά το 1974 φέρει έντονα τη σφραγίδα του, στο μέτρο που επιδίωξή του ήταν η θεσμική εξισορρόπηση των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων και όχι η υποταγή της πολιτικής στα οργανωμένα και συμπαγή οικονομικά συμφέροντα, ούτε βέβαια η διαιώνιση της διχόνοιας του ελληνικού λαού. 

Μας το έδειξε αυτό άλλωστε, όταν παρά το γεγονός ότι είχε μια απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 220 βουλευτών στην πρώτη μεταπολιτευτική Βουλή, το Σύνταγμα του ’75 κράτησε στο τέλος λογικές ισορροπίες και υποχώρησε σε πολλές από τις αιτιάσεις που προβάλλονταν για ροπή σε θεσμικό ή προληπτικό αυταρχισμό.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Είναι ώρες που σκέφτομαι, ειδικά τούτες τις πρωτόγνωρες στιγμές που περνά η χώρα, αν ήταν παρόντες μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Χαρίλαος Φλωράκης, για να αναφερθώ μόνο στις προσωπικότητες της μεταπολίτευσης, πως άραγε θα αντιδρούσαν;

Πολύ πιθανόν, λοιπόν, αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν σήμερα παρόν, να σχολίαζε με τα γνωστά σε όλους... γαλλικά του, πολλές πλευρές της σημερινής ευρωπαϊκής και ελληνικής πραγματικότητας.

Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα με ειλικρίνεια να σας καταθέσω την πεποίθηση, ότι από έναν ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο του διαμετρήματος του Καραμανλή, έχουμε ακόμα και εμείς οι αριστεροί να αντλήσουμε πολύ χρήσιμα πολιτικά μηνύματα.

Και αυτό, ίσως αποτελεί την καλύτερη κατάθεση σεβασμού στη μνήμη του.

Σας ευχαριστώ.