ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016
Βιντεο των παρεμβάσεων στην ημερίδα για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Δυτικής Αθήνας
Το άνοιγμα της ημερίδας για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Δυτικής Αθήνας, από τον συντονιστή της ΝΕ Δυτικής Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Ξυνογαλά
Η παρουσίαση του σχεδίου για την βιώσιμη ανάπτυξη της Δυτικής Αθήνας από το μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Κουτσοθεοδωρή
Ο Χαιρετισμός του Γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Ρήγα
Η παρέμβαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη
Η παρέμβαση του Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη
Η παρέμβαση του αν. Υπουργού Άμυνας Δημήτρη Βίτσα
Η παρέμβαση της αν. Υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώς Φωτίου
Η παρέμβαση του υφυπουργού Οικονομίας (αρμόδιου για ΕΣΠΑ) Αλέξη Χαρίτση
Η παρέμβαση του υφυπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μπαλάφα
Η παρέμβαση του Γ.Γ. Αθλητισμού Ιούλιου Συναδινού
Η παρέμβαση του Αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αθήνας Σπύρου Τζόκα
Η παρέμβαση του Δημάρχου Περιστερίου Ανδρέα Παχατουρίδη
Η παρέμβαση του Δημάρχου Αιγάλεω Δημήτρη Μπίρμπα
Η παρέμβαση του Δημάρχου Αγίων Αναργύρων - Καματερού Νίκου Σαράντη
Άρθρο του Κώστα Κάβουρα για το πάρκο Τρίτση
Πάρκο Τρίτση: Μια αμαρτωλή ιστορία κακοδιαχείρισης, υποβάθμισης και αδιαφορίας
του Κώστα Κάβουρα *
Το Πάρκο Αντώνη Τρίτση δημιουργήθηκε το 2002 και αποτελεί έναν υπερτοπικό χώρο πρασίνου 1100 στρεμμάτων στη θέση Πύργος της Βασιλίσσης, στο Δήμο Ιλίου. Το πλήρες όνομα του οργανισμού διαχείρισης του Πάρκου, όπως αυτός συστάθηκε με βάσει το Π.Δ. 184/2002, είναι “Οργανισμός Διοίκησης και Διαχείρισης Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης Αντώνη Τρίτση”.
Ο σκοπός του οργανισμού αυτού, όπως περιγράφεται στο προεδρικό διάταγμα της ίδρυσής του, είναι η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών με κάθε πρόσφορο και σύγχρονο μέσο, με την ανάπτυξη δραστηριοτήτων εντός του Πάρκου Αντώνη Τρίτση, αλλά και εκτός αυτού εφόσον κρίνεται σκόπιμο και πρόσφορο.
Για την επίτευξη του σκοπού του, ο ανωτέρω οργανισμός, ανέλαβε την συντήρηση, την λειτουργία, την ανανέωση και την περαιτέρω ανάπτυξή του Πάρκου σύμφωνα με τις αρχές της βιώσιμης – αειφόρου ανάπτυξης. Παράλληλα, ήταν επιφορτισμένος με την υποχρέωση πληροφόρησης, εκπαίδευσης, επιμόρφωσης και κατάρτισης των πολιτών σε θέματα προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος, ανάπτυξης και εφαρμογής τεχνικών και τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον (προστασία δασών και εδαφών, ανακύκλωση, καθαρισμό λυμάτων, ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κλπ), προώθησης πρότυπων και πιλοτικών ερευνητικών προγραμμάτων για θέματα περιβάλλοντος και οικολογικών καλλιεργειών.
Ευθύνη του οργανισμού ήταν η διοργάνωση μόνιμων και περιοδικών εκθέσεων για την κατανόηση του φυσικού κόσμου και των προβλημάτων του περιβάλλοντος, η ανάπτυξη βοτανικού κήπου και φυτώριου αττικής χλωρίδας, καθώς και η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων αναψυχής, όπως παραστάσεις, θεάματα και συναυλίες. Προβλεπόταν επίσης η δημιουργία κατάλληλων χώρων παιχνιδιού και περιπέτειας για παιδιά με θέμα το περιβάλλον αλλά και χώρων άθλησης και κολύμβησης.
Ως προς την ανάπτυξη εμπορικών δραστηριοτήτων εντός του Πάρκου, επιτρέπονταν μόνο συναφείς με τη λειτουργία του δραστηριότητες, καθώς και η εκμετάλλευση αναψυκτήριων, χώρων εστίασης και υπαίθριων αγορών (είτε με προϊόντα του φυτώριου και των οικολογικών καλλιεργειών του Πάρκου, είτε εξωτερικών καλλιεργειών βεβαιωμένης ποιότητας) και γενικά δραστηριοτήτων που συνάδουν με τους σκοπούς του οργανισμού.
Η πραγματικότητα όμως, όπως εξελίχθηκε για το μοναδικό αυτό πνεύμονα πρασίνου της Αττικής, το μεγαλύτερο πάρκο των Βαλκανίων, απεδείχθη μια αμαρτωλή ιστορία κακοδιαχείρισης, υποβάθμισης και αδιαφορίας. Η σταδιακά μειούμενη – έως και μηδενική – χρηματοδότησή του, η έλλειψη προσωπικού για την καθαριότητα, την φύλαξη, την συντήρηση και την διοίκησή του και ο ανύπαρκτος διαχειριστικός έλεγχος για τις διοικήσεις που πέρασαν από τον οργανισμό, έφεραν τη κατάσταση στο μη περαιτέρω.
Η ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση οδήγησε στην σταδιακή καταστροφή μεγάλου μέρους των υποδομών του, στην διατήρηση τεράστιων χρεών προς την ΕΥΔΑΠ και την ΔΕΗ με συχνό το φαινόμενο της διακοπής παροχής νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, στην παντελή έλλειψη πυρασφάλειας και στην ύπαρξη αυθαίρετων κατασκευών. Ως προς την οικονομική εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων του Πάρκου αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως γκρίζα, αφού οι διάφοροι χώροι που μισθώνονταν προς εκμετάλλευση, σε πολλές περιπτώσεις δίνονταν χωρίς την ύπαρξη των απαραίτητων αδειών και συμβολαίων, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου διαχρονικά δεν αποδίδονταν τα ενοίκια τους στον οργανισμό.
Με αυτή τη κατάσταση παρούσα, και χωρίς να υπάρξει ο παραμικρός διαχειριστικός έλεγχος για τα πεπραγμένα των μέχρι τότε διοικήσεων με μια νομοθετική πρωτοβουλία η τότε πολιτική ηγεσία (ΝΔ–ΠΑΣΟΚ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας πέταξε την ευθύνη από πάνω της. Με μια τροπολογία στο Ν.4296/2014 παραχώρησε την ευθύνη διαχείρισης του Πάρκου Αντώνη Τρίτση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα στον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), χωρίς να φροντίσει φυσικά να μεταφέρει την ανάλογη χρηματοδότηση. Η συγκεκριμένη ρύθμιση δε φρόντισε ούτε καν να μεταφέρει τους μοναδικούς τρεις εργαζόμενους που εργάζονταν έως τότε στην καθαριότητα του πάρκου. Αυτή ήταν μια κίνηση που ουσιαστικά εγκλώβιζε οριστικά το Πάρκο στο σημερινό αδιέξοδο. Πρόκειται για μια καταστροφική πρωτοβουλία που ο Δήμαρχος Ιλίου που σήμερα εμφανίζεται ως «αυτόκλητος σωτήρας» του πάρκου, τότε έσπευδε να επικροτήσει.
Περπατώντας κανείς, σήμερα, στο Πάρκο συναντά διαλυμένες και κακοσυντηρημένες υποδομές, σκουπίδια, πυλώνες υψηλής τάσης, βρώμικα νερά (αφού οι αντλίες καθαρισμού των της τεχνητής λίμνης δεν λειτουργούν), αυθαίρετα κτίσματα και διάφορες περιφράξεις που κατατέμνουν τον ενιαίο χώρο. Μια εικόνα που σίγουρα δεν τιμά τον χαρακτήρα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης που έχουμε αποδώσει και υποτίθεται ότι πρεσβεύει ο συγκεκριμένος χώρος.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως το “Αντώνης Τρίτσης” δεν είναι ένα απλό πάρκο. Πρόκειται για έναν ολόκληρο οργανισμό που δημιουργήθηκε για να πάρει επ’ ώμου ένα πολύ σημαντικό έργο, αυτό της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης και εκπαίδευσης των πολιτών και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο σκοπό του εάν δεν εξασφαλιστούν τα αναγκαία κονδύλια από την Πολιτεία. Για το λόγο αυτό, η πρόσφατη απόφαση που πήρε το Δημοτικό Συμβούλιο Ιλίου – χωρίς την ψήφιση της από μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης – και όσο μαζί με αυτή δεν κατατίθεται ένα συγκεκριμένο χρηματοδοτικό σχέδιο, δεν μπορεί να αποτελεί μια σοβαρή πρόταση για την υπέρβαση των μεγάλων και χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο οργανισμός.
Για τους λόγους αυτούς, η μόνη εφικτή λύση για την προστασία και την αναβάθμιση του μοναδικού αυτού για την Αττική χώρου πρασίνου είναι η δημιουργία ενός νέου φορέα διαχείρισης, απαλλαγμένου από τα βάρη και τα χρέη του παρελθόντος, με την συνέργεια της Πολιτείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και συναφών με το χαρακτήρα του πάρκου επιστημονικών φορέων.
Παράλληλα πρέπει να εξασφαλιστεί η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση έτσι ώστε να καλύπτονται τα απαραίτητα λειτουργικά έξοδα του οργανισμού (λογαριασμοί νερού και ηλεκτρικού, προσωπικό κλπ). Σε ότι αφορά τον παλαιό φορέα αυτός θα πρέπει να οδηγηθεί από την πολιτεία σε εκκαθάριση, αφού διενεργηθεί φυσικά ο απαραίτητος διαχειριστικός έλεγχος για τις μέχρι τώρα διοικήσεις και αποδοθούν οι όποιες ποινικές ευθύνες.
Το νέο αυτό φορέα διαχείρισης θα πρέπει να έχει υπό την εποπτεία του και να συμμετέχει το ίδιο το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση, τουλάχιστον σε ότι αφορά βασικές λειτουργικές ανάγκες.
Σημαντική είναι επίσης η συμμετοχή τόσο της Περιφέρειας Αττικής, που σύμφωνα με το Ν.3852/2010 (αρθρ.210,Α,παρ.4) είναι η υπεύθυνη για τη διαχείριση των μητροπολιτικού χαρακτήρα πάρκων και υπεροπτικών χώρων πρασίνου, όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης Α’ βαθμού, δηλαδή του Δήμου Ιλίου στον οποίο ανήκει χωροταξικά το πάρκο, του Δήμου Αγίων Αναργύρων – Καματερού που συνορεύει με την δυτική του πλευρά, αλλά και του ΑΣΔΑ. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως απαραίτητο καθώς η τοπική αυτοδιοίκηση κατέχει τόσο την απαραίτητη τεχνογνωσία για την συντήρηση του πάρκου, όσο και ικανό αριθμητικά προσωπικό και τεχνικό εξοπλισμό που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί επικουρικά στο προσωπικό και τις τεχνικές υποδομές του οργανισμού.
Είναι επιβεβλημένη, επίσης, η συμμετοχή του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και Πανεπιστημίων αρμόδιων για θέματα περιβάλλοντος (Γεωπονικό, Ε.Μ.Π.) για να μπορέσει να εξασφαλιστεί ο επιμορφωτικός και ο ερευνητικός χαρακτήρας του Πάρκου Αντώνης Τρίτσης.
Τέλος, για να εξασφαλιστεί η απαραίτητη διαφάνεια για τα πεπραγμένα του νέου φορέα διαχείρισης, είναι κρίσιμη η ύπαρξη μιας ανοιχτής διαδικασίας δημόσιου απολογισμού και διαβούλευσης.
* Ο Κώστας Κάβουρας είναι οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος Ιλίου και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Αλληλέγγυα Πόλη».
Άρθρο του Γιώργου Κομματά για το πάρκο Τρίτση
Ιστορική ή μια απόφαση εντυπωσιασμού από τον Δήμο Ιλίου για το Πάρκο ‘’Αντώνης Τρίτσης’’;
* του Γιώργου Κομματά
Ο μεγαλύτερος πνεύμονας υψηλού πρασίνου, 1200 στρεμμάτων, όχι μόνο στη Δυτική αλλά σε όλη την Αθήνα το «Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης Αντώνης Τρίτσης » έχει αφεθεί από χρόνια στην απαξίωση και την εγκατάλειψη, ώστε να έρθει η ώρα κάποιοι να αρχίσουν να το επιβουλεύονται και να κάνουν σχέδια ως να επρόκειτο για κάποιο αλσύλιο σε κάποια γωνία του δήμου τους.
Έκπληξη αλλά και έντονο προβληματισμό (τουλάχιστον) προκάλεσε η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου(14.01.2016) του δήμου Ιλίου να προτείνει στην κυβέρνηση και την κοινωνία να αναλάβει την πλήρη διαχείριση του Πάρκου. Μια απόφαση μάλιστα η οποία στο δελτίο τύπου που εξέδωσε ο δήμος χαρακτηρίζεται ως ‘’ιστορική’’ .
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα μιας και η συγκεκριμένη πρόταση αφορά το μοναδικό, πολύτιμο και υπερτοπικής σημασίας Μητροπολιτικό Πάρκο και οι όποιοι πειραματισμοί μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφικά αποτελέσματα.
Το δημοτικό συμβούλιο (ΔΣ) αφού διαπιστώνει την απαξίωση και εγκατάλειψη που εμφανίζει σήμερα !!! το Πάρκο (λες και τόσα χρόνια δεν έχει αυτή την εικόνα) προβαίνει στην εξής πρόταση: ‘’Ζητάμε την παραχώρηση του Πάρκου στο Δήμο Ιλίου, ως τη μόνη λύση για τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του και τη μετατροπή του σε ‘στολίδι’ το οποίο θα μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες της Δυτικής Αθήνας και όχι μόνο.’’
Για να κριθεί η αξιοπιστία της πρότασης , πρέπει σίγουρα να εξεταστεί η στάση του δήμου όλα αυτά τα χρόνια και στο τι έκανε για να σταματήσει η απαξίωση του Πάρκου αλλά ταυτόχρονα να εξετασθεί και η χρονική στιγμή που γίνεται αυτή η πρόταση.
Για να καταστεί κατανοητή στο ευρύ κοινό η «δυναμική» της «ιστορικής» πρότασης πρέπει να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη απόφαση του κ. Ζενέτου ελήφθη με σχετική πλειοψηφία (καταψήφισαν οι δημοτικές παρατάξεις ‘’Αλληλέγγυα Πόλη ’’,’’Λαϊκή Συσπείρωση’’ και ‘’Αριστερό Σχήμα’’). Επίσης μπορεί το Πάρκο να βρίσκεται στα διοικητικά όρια του δήμου Ιλίου αλλά στα ανατολικά και νότια όριά του είναι σε επαφή με τους Αγίους Αναργύρους και βόρεια με το Καματερό. Είναι αυτονόητο λοιπόν ο όμορος δήμος Αγίων Αναργύρων-Καματερού να έχει και να επιμένει να διατηρήσει λόγο και συμμετοχή στην όποια εξέλιξη του ζητήματος και δεν πρόκειται να παραιτηθεί ούτε να εκχωρήσει αυτά του τα δικαιώματα, επίσης δε αξιώνει από τον καλό γείτονα να δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό.
Το Πάρκο από τη σύστασή του 1992 έως και σήμερα βρίσκεται πράγματι στο χειρότερο σημείο, στα όρια της καταστροφής .
Μέχρι το 2011 στο Φορέα που διοικούσε το Πάρκο συμμετείχε και ο δήμος Ιλίου. Από το 2011 και μετά με τον μητροπολιτικό φορέα (Πάρκο-Ελαιώνας-Κηφισός) η κατάσταση χτύπησε κόκκινο, δημιουργώντας μάλιστα τεράστιο διαχειριστικό πρόβλημα.
Από το 2014 η τροπολογία Μανιάτη έδωσε τη διαχείριση του Πάρκου στον ΑΣΔΑ, αποκλείοντας μάλιστα την Περιφέρεια Αττικής, προφανώς γιατί η νεοεκλεγείσα περιφερειάρχης δεν ήταν αρεστή, με αποτέλεσμα να επέλθει η πλήρης διάλυση .
Σε αυτή όλη τη διαδρομή ποια ήταν η στάση του δήμου Ιλίου; Ο δήμαρχος κ. Ζενέτος δήλωνε για τη πρόταση Μανιάτη « είμαστε έτοιμοι και έχουμε σχέδιο για το Πάρκο» ενώ ταυτόχρονα υπήρχαν πλήθος αντιδράσεων από φορείς της περιοχής που χαρακτήριζαν ‘’πρόχειρη και αποσπασματική την τροπολογία Μανιάτη ‘’.
Το καλοκαίρι ο δήμαρχος κ. Ζενέτος σε συνέντευξή του (People 21/06/15) πρότεινε την ανάληψη της διαχείρισης του Πάρκου αλλά με κρατική χρηματοδότηση.
Ποιά οικονομικοτεχνική μελέτη τον οδήγησε σήμερα να θεωρεί ότι τα αποθεματικά του δήμου του είναι ικανά να σώσουν το Πάρκο ενώ πριν έξι μήνες συνέδεε την παραχώρηση με κρατική χρηματοδότηση; Ή μήπως μετά από 2-3 χρόνια θα τρέχουμε και θα διαδηλώνουμε για μια νέα βιώσιμη λύση;
Αναφέρεται στην απόφαση ότι ο δήμος Ιλίου διαθέτει το απαραίτητο προσωπικό για την αναβάθμιση του Πάρκου. Οφείλει όμως τότε να εξηγήσει γιατί παρέλειψε μια σειρά παρεμβάσεων που έπρεπε να κάνει, μιας και το Πάρκο βρίσκεται στα διοικητικά του όρια, όλα αυτά τα χρόνια; Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι οι χίλιες ,εννιακόσιες πενήντα για την ακρίβεια φιστικιές δεν έχουν κλαδευτεί εδώ και δέκα χρόνια και άμεσα κινδυνεύουν να ξεραθούν στερώντας υψηλό πράσινο και δυνητικά έσοδα από το Πάρκο. Αλλά και για τα αποθεματικά του δήμου, ήταν ακριβός ο λογαριασμός της ΔΕΗ και άφησε το Πάρκο με κομμένο ρεύμα για μήνες πριν ένα χρόνο; Τότε δεν ήταν στα διοικητικά του όρια;
Από την ίδρυση του το Πάρκο έχει συγκεκριμένα όρια, είναι το γνωστό κτήμα ΑΒΚ67 (πρώην ΒΚ822).
Δημιουργείται το ερώτημα είναι ο δήμος Ιλίου προασπιστής αυτών των ορίων ή προσπαθεί με έωλα επιχειρήματα να καταπατήσει τμήματα του; Το ερώτημα τίθεται εύλογα εφόσον ο δήμος με επικαλούμενη χρησικτησία καταθέτει αιτήσεις στο Εθνικό Κτηματολόγιο (ΚΑΕΚ 050575608006+ΚΑΕΚ 050575607001) και προσπαθεί να εγγράψει δικαιώματα κυριότητος σε τμήμα του Πάρκου συνολικής έκτασης 82.831 τ.μ.! Δεν προσκομίζει τίτλους ιδιοκτησίας αρκούμενος στην επίκληση δικαιώματος χρησικτησίας!!!!! Δικαιολογημένα η ΓΓ Δημόσιας Περιουσίας κατέθεσε ένσταση στο κτηματολογικό γραφείου Περιστερίου. Άραγε η νομική υπηρεσία του δήμου ρωτήθηκε όταν κατατέθηκε η αίτηση στο Κτηματολόγιο; Δεν γνωρίζουν ότι η διαδικασία της χρησικτησίας επί δημόσιας περιουσίας έχει καταργηθεί από το 1915; Σε ποια νομιμότητα και ακόμα περισσότερο σε ποια ηθική βάση εδράζεται, ποιά σκοπιμότητα εξυπηρετεί η ακατανόητη και αβάσιμη αυτή ενέργεια ;
Τι εξυπηρετεί η κατάτμηση του Πάρκου; Είναι η κατάτμηση ενέργεια που προστατεύει το Πάρκο;
Δεν είναι όμως μόνο τα όρια που δεν σέβεται ο δήμος Ιλίου αλλά προχωρεί και σε έργα εντός των ορίων του Πάρκου χωρίς περιβαλλοντική μελέτη , υπόθεση που σήμερα διερευνά ο αρμόδιος εισαγγελέας περιβάλλοντος. Αλλά και τις δυνητικές πηγές χρηματοδότησης του Πάρκου, όπως το κτίριο της εγκαταλελειμμένης Εστίας Νεότητας του ΙΝΕΔΙΒΙΜ, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από το Πάρκο και να συνεισφέρει στην αυτοχρηματοδότηση του, έγινε προσπάθεια να την οικειοποιηθεί ο δήμος Ιλίου για τριάντα χρόνια και πάλι λαμβάνοντας απόφαση στο ΔΣ με σχετική πλειοψηφία και χωρίς να ενημερώσει είτε τον ΑΣΔΑ είτε το δήμο Αγίων Αναργύρων-Καματερού, φορείς δηλαδή που έχουν άμεσο ενδιαφέρον και νόμιμο δικαίωμα, ο ένας ως ο φορέας διαχείρισης και ο άλλος ως όμορος δήμος.
Από τα παραπάνω δεν νομίζω ότι ο δήμαρχος κ. Ζενέτος θα μπορούσε να αποτελέσει αξιόπιστη επιλογή για τη σωτηρία του Πάρκου, καθότι με τις ενέργειες του εκείνο που προσπαθεί είναι η αυτοπροβολή και ο εντυπωσιασμός των δημοτών του και βέβαια η δημιουργία άλλοθι για τις όποιες μελλοντικές αδυναμίες της Κυβέρνησης να δώσει λύση.
Γιατί όμως τώρα η πρεμούρα για έκτατο δημοτικό συμβούλιο και λήψη της σχετικής απόφασης; Είναι τυχαίο που γίνεται πέντε μέρες μετά την ημερίδα που διοργάνωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Δυτ. Αθήνας για τη Βιώσιμη ανάπτυξη στη Δυτική Αθήνα και δύο μέρες μετά την κατάθεση στη Βουλή επίκαιρης ερώτηση της Χαρ. Καφαντάρη για την κατάσταση και το μέλλον του Πάρκου; Δεν νομίζω ότι ήταν άσχετο . Η Νομαρχιακή του ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια της ημερίδας για τη σωτηρία του Πάρκου, κατέθεσε πρόταση για δημιουργία νέου φορέα διαχείρισης υπό την εποπτεία του ΥΠΑΠΕΝ και κρατική χρηματοδότηση . Μια πρόταση όχι εγκεφαλική, αλλά βγαλμένη μέσα από την εμπειρία ακτιβιστών αλλά και των κινημάτων ,που όλα αυτά τα χρόνια αγωνιούν και πρωτοστατούν στους αγώνες για τη σωτηρία του Πάρκου. Φυσικά η πρόταση κατατέθηκε για να συζητηθεί και ει δυνατόν να βελτιωθεί με τεκμηριωμένες και αξιόπιστες παρατηρήσεις και προτάσεις, αυτός εξάλλου ήταν ο σκοπός της ημερίδας.
Όσοι αντιλαμβανόμαστε την σπουδαιότητα του Πάρκου για την υποβαθμισμένη Δυτική Αθήνα αλλά και συνολικά για τον αστικό ιστό της Πρωτεύουσας, με την χαμηλότερη αναλογία πρασίνου 2-2,5 τ.μ./κάτοικο στην Ευρώπη , δεν μπορούν να μας συγκινήσουν προτάσεις που σκοπό έχουν την προσωπική προβολή είτε αυτός λέγετε Μανιάτης είτε Ζενέτος. Στο κέντρο της προσοχής μας θα βρίσκεται η διαφύλαξη του σκοπού ίδρυσης αυτού του Πάρκου, όπως στο άρθρο 3 του ΠΔ 184/2002 περιγράφεται και δεν είναι άλλος από :
’’την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση ,ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών με κάθε πρόσφορο και σύγχρονο μέσο‘’.
Θα είμαστε πάντα αντίθετοι σε κάθε δόλια σκέψη κατάτμησης, εμπορευματοποίησης του χώρου και αλλοίωσης του χαρακτήρα του Πάρκου. Η καθυστέρηση και η αναποφασιστικότητα στο να δοθούν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Πάρκο μόνο αγανάκτηση και απογοήτευση προκαλούν.
Οικολογικό στίγμα με θετικό πρόθεμα και τεράστιο κοινωνικό αντίκτυπο θα σηματοδοτήσει η επίλυση του προβλήματος κάτι που έχουν ανάγκη τόσο οι υποβαθμισμένες συνοικίες της Δυτικής Αθήνας αλλά και ο αντιοικολογικός ιστός όλης της Πρωτεύουσας.
Γιώργος Κομματάς 29/01/2016
· Χειρουργός Ορθοπαιδικός
· Δημοτικός Σύμβουλος Αγίων Αναργύρων-Καματερού και επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ‘’Αλληλεγγύη η δύναμη μας ‘’